ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ  ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΧΟΙΑ - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Οι χρυσοχόοι δημιούργησαν ανά τους αιώνες κοσμήματα χρησιμοποιώντας τις καταλληλότερες την κάθε εποχή τεχνικές, και με απόλυτη γνώση του γεγονότος ότι η σύσταση και οι ιδιότητες του κάθε μετάλλου καθορίζουν απολύτως τη χρήση του. Τη νεοελληνική αργυροχοΐα στο σύνολό της, παρ' όλες τις ιδιαιτερότητές της, διαπερνά µια ενότητα ύφους: κοινές ρίζες απλώνονται όχι µόνο σε όλες τις περιοχές του ελλαδικού κορµού, αλλά και στον ευρύτερο χώρο που έδρασε ο ελληνισµός από την Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη, µέχρι τα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας, και τη Σαφράµπολη του Πόντου. Η ενότητα αυτή είναι φανερή κυρίως στη µορφή, τα θέµατα, τα σχήµατα, τα υλικά και τις τεχνικές των αργυροχρυσοχοικών έργων. Ακόµη το σύστηµα του νεοελληνικού γυναικείου στολισµού διαπιστώνεται πως αρχικά πρέπει να ήταν κοινό σε όλες τις περιοχές και µε τις ίδιες γενικές καταβολές. Έτσι υπάρχουν κοσµήµατα για το κεφάλι, το στήθος, τη ράχη, τα χέρια, τη µέση και την ποδιά.
Τα νεοελληνικά κοσμήματα, ανάλογα με τον τρόπο της κατεργασίας τους, διακρίνονται σε σφυρήλατα, διάτρητα, χυτά και συρματερά. Στα σφυρήλατα κοσμήματα οι τεχνίτες σχεδίαζαν πρώτα τα θέματα του διάκοσμου στην εσωτερική πλευρά και τα χτυπούσαν έπειτα με το καλέμι, πάνω μια μάζα από ανάγλυφα, "φουσκωτά". Έτσι είναι δουλεμένες μερικές από τις καλύτερες πόρπες, με τις μεγάλες διακοσμητικές επιφάνειες γεμάτες φυτικά στοιχεία σε μια ευφορία ανεξάντλητων παραλλαγών, καθώς και τα "χαϊμαλιά", τα φυλακτά που κρεμούσαν στο στήθος, με τις πιο σύνθετες απεικονίσεις θρησκευτικών παραστάσεων.

                            

 

 

 Η σφυρήλατη τεχνική συνδυάζεται συχνά με τη διάτρητη, που τη χαρακτηρίζει η αφαίρεση της ακόσμητης επιφάνειας γύρω από τα διακοσμητικά θέματα. Με τον τρόπο αυτό το κόσμημα ελαφραίνει και ισορροπεί η βαριά και επίσημη διάθεση που προκαλεί το σφυρηλατημένο θέμα. Τα διάτρητα στοιχεία, επιχρυσωμένα, στερεώνονται συχνά πάνω σε ασημένιες πλάκες. με στόχο το χρωματικό παιχνίδι. Άλλες φορές πάλι στερεώνονται σε βάσεις ντυμένες με βαθύ κόκκινο ύφασμα, έτσι που να προβάλουν τα θέματα με τονισμένα περιγράμματα. Τα επαναλαμβανόμενα στοιχεία που αρθρώνουν τα κοσμήματα, λίγο - πολύ, όλων των κατηγοριών είναι χυτά. Για τις θεαματικές όμως συνθέσεις απαιτείται μια πρόσθετη επεξεργασία. Το ίδιο ισχύει για τα τετράγωνα πλακίδια με τα πουλιά, καθώς και τα κρεμαστά μπαροκικά εμβλήματα στα περιδέραια μιας άλλης ομάδας. Χυτά είναι και τα διακοσμητικά στοιχεία με τα περίκλειστα άνθη σε μια ακόμα ενότητα από επιμετώπια και σκουλαρίκια. Η τεχνική αυτή διευκόλυνε και επιτάχυνε την παραγωγή. Τις περισσότερες όμως φορές οι τεχνίτες ξαναδούλευαν τις λεπτομέρειες με το καλέμι ή ποίκιλαν το διάκοσμο με εγχάρακτα σχέδια.

Στην νεοελληνική χρυσοχοΐα απουσιάζουν οι θαμπωτικές λάμψεις της πολυτέλειας και της τρυφής που αναδίδουν οι πολύτιμες πέτρες στα κοσμήματα άλλων πολιτισμών. Με εξαίρεση τις ρίζες από ρουμπίνια, σμαράγδια και ζαφείρια, που στολίζουν τα κωνσταντινοπολίτικα ή μαργαριτάρια και αυτά ταπεινά σε μέγεθος, η αναζήτηση της πολυχρωμίας οδηγεί στη χρήση από ποικιλόχρωμες πέτρες, όπως σκληρές κορναλίνες, αχάτες, τυρκουάζ και πέτρες από ορεία κρύσταλλο. Στο δέσιμο των κινητών στοιχείων έχουμε συχνά χάντρες από κοράλλι, που, σαν κύριο διακοσμητικό υλικό, χαρακτηρίζει τα κοσμήματα της Σαφράμπολης. Κοραλλένιες χάντρες στολίζουν τα κρεμασίδια στα τελειώματα πολλών κοσμημάτων και μαζί με χάντρες από επίχρυσο ασήμι, σιντέφι ή γυαλί, συνθέτουν τα "δίχτυα" και τα βαρύτιμα επιστήθια πλέγματα.

 

 

 

 

Σε παλιότερες εποχές απαντούν συχνά δείγματα χρυσοχοΐας με κοκκιδωτή διακόσμηση, που την τεχνική της θυμίζουν οι χυτές, μεγάλες ροζέτες μιας ομάδας προβληματικών κοσμημάτων με βαριές και αυστηρές φόρμες. Η δομή του κοσμήματος χαρακτηρίζεται από τα πολλά ανεξάρτητα στοιχεία που επαναλαμβάνονται, προετοιμασμένα ειδικά για να χρησιμοποιηθούν ανάλογα σε κάθε είδος και σε κάθε ενότητα. Με τον τρόπο αυτό αρθρώνεται τόσο το κύριο σώμα, όσο και τα πρόσθετα, κινητά εξαρτήματα, που κρέμονται από απλά ή περίπλοκα συστήματα κρίκων, αλυσίδες και συρμάτινα πλέγματα, τετραμίδια, μικρά ελάσματα σαν λεπτές σταγόνες βροχής, στρογγυλοί ή ανθόσχημοι ρόδακες, μακρόστενα φυλλόσχημα ελάσματα ή λεπτά κωνικά στοιχεία σαν βαρίδι.

Μια από τις πιο δύσκολες και πολύπλοκες τεχνικές που χρησιμοποίησαν οι Έλληνες τεχνίτες είναι η συρματερή τεχνική. Στην επεξεργασία της τεχνικής αυτής οι τεχνίτες έφτιαχναν πολύ λεπτά σύρματα, αφού περνούσαν το ασήμι από ειδική ατσάλινη πλάκα με τρύπες, το σύρτη. Με τα σύρματα αυτά και με κατάλληλες συγκολλήσεις, ο τεχνίτης σχημάτιζε τα διακοσμητικά θέματα, δίνοντας έτσι στο αντικείμενο μια διάτρητη δαντελένια όψη. Η τεχνική αυτή, που γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση κυρίως στη βυζαντινή περίοδο, χαρακτηρίζει τα παλαιότερα κοσμήματα που φορέθηκαν στα Δωδεκάνησα, στις Κυκλάδες, στα Επτάνησα, στην Κρήτη και στην Κύπρο, και τη συναντούμε κυρίως σε σταυρούς, τεπελίκια, γιορντάνια, πόρπες κ.ά.

Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιήθηκε στη νεοελληνική αργυροχοΐα είναι η διάτρητη τεχνική. Στη διάτρητη τεχνική, το διακοσμητικό θέμα παρουσιάζεται μα την αφαίρεση της ακόσμητης επιφάνειας. Πολλές φορές, τα διακοσμητικά θέματα προβάλλουν τονισμένα με τη χρήση υφασμάτινου φόντου, κόκκινου ή άλλου, όπως το βλέπουμε να παρουσιάζεται σε διάφορες πόρπες, περιδέραια και επιστήθια κοσμήματα της Εύβοιας ή σε κοσμήματα πλάτης από την Αστυπάλαια, σε σταχώσεις ευαγγελίων κ.ά Η τεχνική που μας κληροδότησε τα πιο ωραία έργα της νεοελληνικής αργυροχοΐας είναι η φουσκωτή ή χτυπητή τεχνική. Σε αυτή οι τεχνίτες σχεδίαζαν πρώτα τα διακοσμητικά θέματα στην εσωτερική πλευρά της ασημένιας επιφάνειας. Στη συνέχεια χτυπούσαν το διακοσμητικό θέμα με καλέμι πάνω σε μια μάζα από πίσσα. Το θέμα πρόβαλλε έτσι στην κύρια όψη ανάγλυφο φουσκωτό ή σηκωτό. Με την τεχνική αυτή, είναι δουλεμένα μερικά από τα καλύτερα δείγματα της ελληνικής αργυροχοΐας (πόρπες, χαϊμαλιά, φυλαχτά με απεικονίσεις θρησκευτικών παραστάσεων, τάματα, διαδήματα), καθώς και τα λαμπρότερα έργα της εκκλησιαστικής μας τέχνης.

 

Στα κοινά στοιχεία των κοσμημάτων πρέπει να προστεθούν και τα νομίσματα, που κρέμονται στα επιμετώπια, τα σκουλαρίκια και τα περιδέραια ή δένονται με τρόπο περίπλοκο για να σκεπάζουν το στήθος και τα πόδια. Τα βλέπουμε ακόμα στις ταινίες με τις φούντες που στολίζουν τις πλεξούδες των μαλλιών ή ραμμένα πλάϊ πλάι στα μικρά φεσάκια, τα "καλπάκια". Συχνότερα απαντούν οι ασημένιοι τούρκικοι παράδες, τα "άσπρα", σε παλιότερα όμως παραδείγματα βρίσκουμε αυστριακά νομίσματα της Μαρίας Θηρεσίας καθώς και άλλα ευρωπαϊκά, με ανάλογη αξία. Στα νεότερα έχουμε χυτές, χρυσωμένες απομιμήσεις τούρκικων φλουριών και χρυσωμένα νομίσματα του Όθωνα.
Στα βυζαντινά χρόνια η συνήθεια να φορούν "κωσταντινάτα" φαίνεται πως είχε φυλακτική σημασία και η ανάμνησή της επιβιώνει στις απομιμήσεις βυζαντινών φλουριών που κρέμονται στα διάφορα κοσμήματα. Η αναγνώριση της προέλευσης των μεταβυζαντινών κοσμημάτων είναι δύσκολη εξαιτίας της μεγάλης κυκλοφορίας του κοσμήματος. Αυτό ταξιδεύει από περιοχή σε περιοχή, προσφέρεται και μεταφέρεται σαν προίκα, αγοράζεται από τους ξενιτεμένους, πουλιέται από τους φτωχούς και το μέταλλο του λιώνει, για να ξαναδουλευτεί αργότερα σύμφωνα με τις νέες επιταγές της μόδας.

                                          

Βαρύτιμο χρυσό εγκόλπιο σε σχήμα καραβέλας, από την Πάτμο.
Διακοσμείται με πολύχρωμα σμάλτα και μαργαριτάρια και ανήκει στα γνωστότερα και πιο συζητημένα κοσμήματα του ελληνικού χώρου.
17ος αι. Ύψ. 0,14 μ. Δωρεά Eλένης Σταθάτου (ΓΕ 7669)

Μεταβυζαντινή και Νεοελληνική Τέχνη

Μουσείο Μπενάκη 

 

Γι' αυτό και οι διάφορες ενότητες των κοσμημάτων, ενώ συγκροτούσαν αρχικά ολοκληρωμένα συστήματα με πλήρη τα επιμέρους στοιχεία του στολισμού, βρίσκονται σήμερα κατακερματισμένες, διασκορπισμένες σε όλα τα σημεία του ελλαδικού χώρου, αλλά και έξω απ'αυτόν. Τα κοσµήµατα των ελληνικών νησιών, τόσο του Ιονίου όσο και του Αιγαίου Πελάγους είτε επαναλαµβάνουν δυτικά πρότυπα, είτε µεταφέρθηκαν από το εξωτερικό και ενσωµατώθηκαν στα ελληνικά στολίδια. Χαρακτηρίζονται από τη χρήση του ανάλαφρου λεπτοδουλεμένου συρµατερού χρυσού σε συνδυασµό µε πολύτιµες πέτρες, µαργαριτάρια και σµαλτωµένα διακοσµητικά στοιχεία. Ευδιάκριτες είναι οι µετααναγεννησιακές επιρροές στις σµαλτωµένες καραβέλες του 17ου-180ου αώνα. αλλά και η βυζαντινή αυτοκρατορική αίγλη στις χρυσές «καµπάνες», τα µακριά σκουλαρίκια που πλαισίωναν το πρόσωπο. Χρυσικοί ή κουγιουμτζήδες ή τζοβαερητζήδες ή τζογιελιέρηδες ονομάζονταν γενικά οι τεχνίτες του ασημιού στην Ελλάδα, ανεξάρτητα αν πολλοί από αυτούς δεν είχαν δουλέψει σχεδόν ποτέ το χρυσάφι. Οι Έλληνες χρυσικοί δούλευαν κυρίως το καθαρό ασήμι για τα καλά έργα τους (εκκλησιαστικά, οικιακής χρήσης κ.α.). Για έργα δεύτερης ποιότητας οι Έλληνες χρυσικοί χρησιμοποιούσαν το αγιάρι, ασήμι νοθευμένο με διάφορες προσμείξεις - με χαλκό ή ορείχαλκο- για να φτιάξουν τα λεγόμενα "φαρμακερά ασημικά".Ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του πελάτη, δούλευαν ακόμη το σκέτο χαλκό ή τον επίχρυσο μπρούντζο. Οι χρυσικοί είχαν μόνιμα εργαστήρια ή ήταν πλανόδιοι τεχνίτες και δούλευαν τα κοσμήματά τους ταξιδεύοντας. Ορισμένοι τύποι κοσμημάτων ή αντικειμένων αποτελούσαν χαρακτηριστική παραγωγή συγκεκριμένων εργαστηρίων ή μαστόρων.

 

                                                 

Χρυσό ιερατικό εγκόλπιο με διάλιθο σταυρό πλαισιωμένο από άνθη στη μία όψη και παράσταση του εσταυρωμένου με χρωματιστό σμάλτο στην άλλη.

Aντιπροσωπευτικό δείγμα της χρυσοχοϊκής τέχνης που άνθιζε στην Kωνσταντινούπολη, καλύπτοντας τόσο τις εκκλησιαστικές όσο και τις κοσμικές ανάγκες. Β' μισό 17ου αι. Ύψ. 0,05 μ. (ΓΕ 1987)

Μεταβυζαντινή και Νεοελληνική Τέχνη

Μουσείο Μπενάκη 

  

Η φήμη των Ελλήνων χρυσικών συνετέλεσε ώστε να γίνουν περιζήτητα τα έργα της ελληνικής αργυροχοΐας σε όλη τη Βαλκανική αλλά και στη Μικρά Ασία. Τα "εσνάφια" ("ισνάφια, συνάφια"), αποτελούσαν τη συντεχνιακή οργάνωση των χρυσικών. Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποίησαν οι Έλληνες τεχνίτες είναι η χυτή τεχνική. Στην τεχνική αυτή το μέταλλο χυνόταν σε ειδικά πήλινα καλούπια που είχαν το σχήμα και το διάκοσμο του αντικειμένου. Στη συνέχεια ο τεχνίτης επεξεργαζόταν τις λεπτομέρειες του σχεδίου με το καλέμι. Με την τεχνική αυτή είναι δουλεμένα τα επαναλαμβανόμενα διακοσμητικά στοιχεία ενός κοσμήματος σε πόρπες, σταχώσεις ευαγγελίων, παλάσκες, κ.ά. η χυτή τεχνική συνδυάζεται συχνά με την προσθήκη πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων (αχάτες, κοράλλια, καμέο με μινιατούρες, πέτρες από γυαλί), όπως βλέπουμε στα κοσμήματα της Αττικής, της Μακεδονίας και της Θράκης, καθώς και σε κοσμήματα από την Κύπρο και τη Σαφράμπολη της Μικράς Ασίας.

 

                                            

 

Χρυσά συρματερά σκουλαρίκια με μαργαριτάρια, από τη Λευκάδα. 19ος αι. Ύψ. 0,09 μ. (ΓΕ 7274)

Μεταβυζαντινή και Νεοελληνική Τέχνη

Μουσείο Μπενάκη

 

Τα μέταλλα που κυρίως χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των μεταβυζαντινών- νεοελληνικών αργυρών (και των λιγοστών χρυσών) είναι το ασήμι (και σπανιότερα ο χρυσός) προερχόμενα πρωτίστως από ανακύκλωση "λαγάρισμα". Δηλαδή τολιώσιμο παλαιότερων σκευών, χρυσών, ασημένιων, επίχρυσων, χρυσοκέντητων αμφίων, "υπολειμμάτων" των πρώτων υλών με τη μορφή ρινισμάτων από τους πάγκους και τα δάπεδα των εργαστηρίων, αλλά και ευρωπαικών νομισμάτων, π.χ. ισπανικών ταλήρων, βενετσιάνικων νομισμάτων κ.ο.κ.). Το λαγάρισμα που απαιτούσε ειδικές γνώσεις γινόταν από τους λαγαριστές που τουλάχιστον στην Κωνσταντινούπολη του 17ου αι., ήσαν οργανωμένοι σε σε συντεχνία.

 

 

Eγκόλπιο με παράσταση της Παναγίας πάνω σε αχάτη, διάκοσμο από σμάλτο και επίχρυσο ασημένιο σύρμα.

Το δέσιμο είναι αναγεννησιακό και η μακριά αλυσίδα κοσμείται με σμαράγδια.

Σύμφωνα με την επιγραφή της πίσω πλευράς, κατασκευάστηκε το 1580 για την ηγουμένη Θεοφανώ. Ύψ. 0,10 μ. Δωρεά Aλεξάνδρας Xωρέμη (ΓΕ 1799)

Μεταβυζαντινή και Νεοελληνική Τέχνη

Μουσείο Μπενάκη

Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και της ενετοκρατίας κέντρα αργυροχρυσοχοϊας φαίνεται ότι αναπτύχθηκαν στην Κρήτη, στην Κύπρο και σε νησιά του Αιγαίου. Φηµισµένα κέντρα ήταν η Κωνσταντινούπολη και η Σαφράµπολη στον Πόντο που προµήθευαν όχι µόνο την εγχώρια αγορά, αλλά και εκείνη της Ευρώπης και της Ανατολής. Διάσπαρτα εργαστήρια απαντούν στον ελλαδικό χώρο (Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα), ιδιαίτερη όµως ακτινοβολία είχαν εκείνα της Ηπείρου: Καλαρρύτες, Συρράκο, Ιωάννινα, Μέτσοβο και άλλες περιοχές της Πίνδου. Η γνωστή οικογένεια των κοσµηµατοπωλών Βούλγαρη µε τη διεθνή πελατεία κατάγεται από τους Καλαρρύτες, ενώ στο Ελβασάν της Βορείου Ηπείρου ένας από τους µεγαλύτερους δρόµους ονοµαζόταν «Λεωφόρος των Ελλήνων χρυσοχόων». Από τα Επτάνησα ξεχωρίζουν η Κέρκυρα και η Ζάκυνθος, όπου κατέφυγαν πολλοί Καλαρρυτινοί χρυσικοί κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.

 

                                               

 

Αμφιπρόσωπο εγκόλπιο με ξυλόγλυπτη παράσταση του ένθρονου Iησού, ο οποίος εικονίζεται ως Iησούς η Άμπελος, και συρματερό επίχρυσο δέσιμο του.
18ου αι. Ύψ. 0,11 μ. (ΓΕ 14112)

Μεταβυζαντινή και Νεοελληνική Τέχνη

Μουσείο Μπενάκη

ΠΗΓΗ:

• Κάτε Συνοδινού, Η διαδροµή του νεοελληνικού κοσµήµατος από τα µέσα του 15ου έως και το τέλος του 19ου αιώνα, ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
• Α. Δεληβορριάς, «Ελληνικά παραδοσιακά κοσµήµατα», Αθήνα 1980
• Συλλογή κοσμημάτων του Λυκείου Ελληνίδων
• Μεταβυζαντινή και Νεοελληνική Τέχνη  Μουσείο Μπενάκη

TSIONIS since 1971  Κοσμήματα, Ρολόγια, Δώρα Πολυτελείας
www.kosmima-tsionis.eu
www.kosmimata-rologia.gr
www.tsionis.com.gr

Κοσμήματα, ρολόγια, δώρα, χρυσός, ασήμι, χειροποίητα κοσμήματα, χρυσά κοσμήματα, ασημένια κοσμήματα, μονόπετρα, δαχτυλίδια, σετ κοσμημάτων, κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια, σταυροί,μενταγιόν, κωνσταντινάτα, αλυσίδες λαιμού, μαργαριτάρια, γάμος, δαχτυλίδια αρραβώνων, βέρες γάμου, δώρα επετείου, δώρα γάμου, κόσμημα χειροποίητο, πολύτιμοι λίθοι, διαμάντι, ρουμπίνι,σμαράγδι, βάπτιση, σταυρός, δώρα βάπτισης, φυλαχτά, ματάκια, ασημένιες εικόνες, δώρα για παιδιά, παιδικά κοσμήματα, δώρο κουμπάρου, είδη δώρων, αξεσουάρ, επώνυμα ρολόγια, ανδρικά ρολόγια, γυναικεία ρολόγια, παιδικά ρολόγια, καταδυτικά ρολόγια, ρολόγια τσέπης, ανδρικό κόσμημα, δαχτυλίδι, μανικετόκουμπα, μπρελόκ, κομπολόϊ, κεχριμπάρι, ημιπολύτιμοι λίθοι, είδη γραφείου, στυλό, πένες, είδη καπνιστού, αναπτήρες, ταμπακιέρες, καπνοσακούλες, ξυπνητήρια, ελβετικοί σουγιάδες, επιβίωσης, γούρια

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΧΟΙΑ - ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Πολύτιμες πηγές για την χρυσοχοΐα της εποχής της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μας παρέχουν οι διάφορες τοιχογραφίες αλλά και τα περίφημα ψηφιδωτά, όπως για παράδειγμα εκείνα του ναού του ναός του Αγίου Βιταλίου στη Ραβέννα. Επίσης πληροφορίες αντλούμε και τη βυζαντινή γραμματεία. Παρά το γεγονός τη καταδικαστική ρητορική θεολόγων της εποχής απέναντι στην υπερβολική τάση των γυναικών της εποχής να καλλωπίζονται και να στολίζονται µε πολύτιµα κοσµήµατα, γνωρίζουµε πως άντρες και γυναίκες στολίζονταν µε την ίδια επιµέλεια. Για τις γυναίκες τα κοσµήµατα περιελάµβαναν σκουλαρίκια, το βασικότερο κόσµηµα του κεφαλιού, αλλά και διαδήµατα, καρφίδες και χρυσοποίκιλτα δίκτυα για τα µαλλιά. Περιδέραια, συχνά σε πολλές σειρές και περίτεχνες αλυσίδες διέτρεχαν χιαστί το στήθος και την πλάτη. Περικάρπια σε ζεύγη και περιβραχιόνια στόλιζαν τα χέρια, µαζί µε ποικιλία δακτυλιδιών. Ζώνες και καρφίτσες στερέωναν τα ενδύµατα, ενώ αποτελούσαν συγχρόνως και κοσµήµατα. Οι άνδρες, εκτός από τα απαραίτητα δακτυλίδια µπορούσαν να φορέσουν περιλαίµια, περικάρπια και περιβραχιόνια. Οι ζώνες τους στολίζονταν µε χρυσά ή ασηµένια στοιχεία και οι πόρπες, απαραίτητο τµήµα της ενδυµασίας, πρόσφεραν µια καλή ευκαιρία για επίδειξη καλού γούστου και οικονοµικής ευµάρειας. Ορισµένα κοσµήµατα, εκτός από στολίδια που ικανοποιούσαν τη µαταιοδοξία των κατόχων τους, είχαν και ιδιαίτερο συµβολισµό, καθώς συνόδευαν συγκεκριµένα αξιώµατα και κοινωνικές τάξεις, ή σηµατοδοτούσαν σηµαντικά γεγονότα όπως τη γέννηση ή το γάµο.

 

  

Τα πρώιµα βυζαντινά κοσµήµατα, από τον 4ο έως τον 7ο αι., ακολουθούν ως προς τη µορφή και τις τεχνικές τα ρωµαϊκά. Ωστόσο, η οικονοµική κρίση του 3ου αι. οδήγησε στη δημιουργία ελαφρότερων κοσµηµάτων, συχνά από λεπτό φύλλο χρυσού, στα οποία έµφαση δινόταν κυρίως στην περίτεχνη επεξεργασία του υλικού παρά στο βάρος του χρυσού και τους πολύτιµους λίθους. Στη διακόσµηση κυριάρχησαν σχηµατοποιηµένα φυτικά θέµατα και γεωµετρικά µοτίβα, τα οποία στα καλύτερα παραδείγµατα που έχουν σωθεί αποδίδονταν µε την τεχνική του opus interasile. Η τεχνική αυτή, γνωστή ήδη από τους προηγούµενους αιώνες τελειοποιήθηκε στον 4ο και 50 αι., και αποτέλεσε σήµα κατατεθέν για τα κοσµήµατα της εποχής. Το φύλλο χρυσού κοβόταν βάσει περίτεχνου σχεδίου, δηµιουργώντας µια διάτρητη διακόσµηση τόσο λεπτοδουλεµένη, που φτάνει να θυµίζει συρµατερή. Στα θαυµάσια βραχιόλια και µετάλλια που έχουν κατασκευαστεί µε αυτό τον τρόπο, ο διάκοσµος αναδεικνύεται µέσα από το παιχνίδισµα της φωτοσκίασης στη διάτρητη επιφάνεια. Από τα τέλη του 4ου αιώνα, στα κοσµήµατα, όπως και στα κάθε λογής αντικείµενα καθηµερινής χρήσης αρχίζουν να κυριαρχούν τα χριστιανικά θέµατα, όπως το Χριστόγραµµα, ο σταυρός και τα παγώνια, σύµβολα το Παραδείσου.

 

 

 

 

Η πολυτέλεια των κοσµηµάτων και η σηµασία τους για την κοινωνική καταξίωση των κατόχων τους επιβεβαιώνεται από τα σωζόµενα παραδείγµατα, αλλά και από τις απεικονίσεις της αυτοκρατορικής αυλής, µε καλύτερο παράδειγµα τα ψηφιδωτά του Αγ. Βιταλίου στη Ραβέννα, όπου απαθανατίζεται µε κάθε λαµπρότητα ο lουστινιανός, η Θεοδώρα και η ακολουθία τους. Κοσµήµατα ανάλογα µε αυτά που φορούν οι γυναίκες της συνοδείας της Θεοδώρας, κυρίως περιδέραια µε εναλλασσόµενους πολύτιµους λίθους έχουν βρεθεί σε αρκετές περιοχές, και µαρτυρούν την ευρεία διάδοση που γνώρισε αυτός ο τύπος κοσµήµατος. Οπως είναι φυσικό, η αυτοκρατορική αυλή δηµιουργούσε τη µόδα της εποχής, την οποία προσπαθούσαν να µιµηθούν οι ανώτερες τάξεις σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Στη διάδοση συγκεκριµένων τύπων κοσµηµάτων σηµαντικό ρόλο έπαιξε και η αυτοκρατορική largitio, δηλαδή τα δώρα που µοίραζε ο αυτοκράτορας σε αξιωµατούχους, πρέσβεις ξένων κρατών και ευνοούµενους. Στα δώρα αυτά συµπεριλαµβάνονταν και κοσµήµατα που ταξίδευαν σε κάθε σηµείο της αυτοκρατορίας, αλλά και έξω από τα σύνορά της
Παρά την πρωτοκαθεδρία της Κωνσταντινούπολης σε κάθε τοµέα της καλλιτεχνικής παραγωγής, γνωρίζουµε ότι εργαστήρια χρυσοχόων υπήρχαν και σε πολλές άλλες πόλεις, όπως η Αντιόχεια, η Αλεξάνδρεια και η Αρσινόη. Για τα εργαστήρια δεν έχουµε δυστυχώς πολλές πληροφορίες. Οι χρυσοχόοι ήταν οργανωµένοι σε συντεχνία. Κάθε νέος στο επάγγελµα ξεκίναγε ως µαθητευόµενος και στη συνέχεια εργαζόταν υπό την επίβλεψη επιστάτου, ο οποίος του ανέθετε να εκτελέσει εργασία ανάλογη µε τις ικανότητές του. Τα ίδια εργαστήρια που έφτιαχναν κοσµήµατα εκτελούσαν και παραγγελίες µε εκκλησιαστικό προορισµό. Είναι χαρακτηριστικό, πως τα ίδια τα κοσµήµατα είχαν πολύ συχνά και προορισµό φυλακτού. Χαρακτηριστική µαρτυρία µας παρέχουν οι βυζαντινοί σταυροί εγκόλπια, η πιο πολυάριθµη ίσως ενότητα κοσµηµάτων που έχει σωθεί.

 

 

Η κρίση που έπληξε το Βυζάντιο για δύο περίπου αιώνες, από τα µέσα του 7ου έως τα µέσα του 90υ αι. είχε άµεση αντανάκλαση στην παραγωγή των κοσµηµάτων. Η προέλαση των Αράβων στέρησε από την αυτοκρατορία τις πλούσιες ανατολικές επαρχίες, ενώ οι διαρκείς στρατιωτικοί κίνδυνοι αλλά και τα εσωτερικά προβλήµατα του Βυζαντίου είχαν ως αποτέλεσµα τη µείωση των αποθεµάτων των πολύτιµων υλικών. Η ανάκαµψη που παρουσιάστηκε στα µέσα του 9ου αιώνα οδήγησε στη λεγόµενη Μακεδονική Αναγέννηση (10ος -11ος αιώνας). Την εποχή αυτή η επιστροφή στην αρχαιότητα είναι έντονη υπήρξε καλλιτεχνική ανανέωση η οποία και διαμόρφωσε νέες τεχνοτροπίες.
Από το ένδοξο παρελθόν αντλούνταν εκλεκτικά µορφές και θέµατα µέσα από τα οποία δικαιωνόταν το λαµπρό παρόν του µεσοβυζαντινού κράτους, νόµιµου κληρονόµου της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας σύµφωνα µε την πολιτική ιδεολογία των βυζαντινών. Οι τάσεις αυτές εκφράζονται µε τον καλύτερο τρόπο και στα κοσµήµατα της περιόδου, που χαρακτηρίζονται συχνά από την αναδιαπραγµάτευση γνωστών τύπων. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν τα καλαθόσχηµα σκουλαρίκια, τύπος που υπήρχε στα ρωµαϊκά χρόνια και επανεµφανίζεται την περίοδο αυτή, µε αριστουργηµατικής λεπτότητας παραδείγµατα. Παράλληλα, στο χαρακτήρα της εκτέλεσης, αλλά και στα διακοσµητικά µοτίβα που κυριαρχούν στα κοσµήµατα της εποχής διαφαίνονται µε σαφήνεια οι αλληλεπιδράσεις µεταξύ Βυζαντινού και Ισλαµικού κόσµου. Μυθικά ζώα, όπως οι γρύπες, οκτώσχηµα και κουφικοί ή ψευδοκουφικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται εξίσου σε κοσµήµατα µε βυζαντινή και ισλαµική προέλευση.          

Ωστόσο, το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της πολυτελούς βυζαντινής µικροτεχνίας την περίοδο αυτή είναι το πολύχρωµο σµάλτο. Σε χρήση ήδη από τον 5ο αιώνα µ.Χ. το σµάλτο εξελίχθηκε ιδιαιτέρως στο Βυζάντιο από τον 9ο έως το 12ο αιώνα . Με την τελειοποίηση της τεχνικής του περίκλειστου σµάλτου, το γνωστό cloisonne, οι βυζαντινοί τεχνίτες πετύχαιναν να αποδώσουν µε ακρίβεια σύνθετες παραστάσεις, οι οποίες θύµιζαν συγχρόνως τη λαµπερή πολυχρωµία των πολύτιµων λίθων. Με σµάλτο διακοσµούνταν βαρύτιµα εκκλησιαστικά σκεύη και εικόνες, αλλά και µοναδικά κοσµήµατα, όπως το στέµµα που δώρισε ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ Ζ' Δούκας (1074 1079) στο βασιλιά της Ουγγαρίας ή τα περίφηµα περικάρπια της Θεσσαλονίκης.
Η άλωση της Πόλης το 1204 από τους Λατίνους σταυροφόρους πολύτιμα δείγματα της βυζαντινής χρυσοχοίας λεηλατήθηκαν. άγρια. Ορισµένα δείγµατα µόνο ξαναβρέθηκαν σε σκευοφυλάκια δυτικών µοναστηριών, και αργότερα σε συλλογές και µουσεία, στερηµένα τις περισσότερες φορές από κάθε στοιχείο ταυτότητας ή προέλευσης που θα µας επέτρεπε να καταλάβουµε περισσότερα πράγµατα για την κοινωνία που τα δηµιούργησε. Από την ύστερη βυζαντινή περίοδο, ο αριθµός των κοσµηµάτων που έχει σωθεί είναι περιορισµένος. Ένας επίσης λόγος ήταν ότι σε περιστάσεις δύσκολες, το υλικό τους, χρυσό ή ασήμι, χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει έκτακτες οικονομικές ανάγκες. Τα δείγµατα που γνωρίζουµε διακρίνονται για τη λεπτότητα της εκτέλεσης, κυρίως µε τη συρµατερή τεχνική, λεπτότητα που αντισταθµίζει το περιορισµένο βάρος του πολύτιµου µετάλλου. Συχνότερα επίσης απαντούν κοσµήµατα από ασήµι που φαίνεται να αντικαθιστά το χρυσό που δεν ήταν άφθονος.

                  
Επιστήθιος σταυρός από επίχρυσο ασήμι του 15ου αι. Το καμέο με την προτομή του Χριστού είναι κατασκευασμένο από ίασπη. Φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο της μονής Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος.
 Φωτογραφία : Jewelpedia

Ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της ύστερης βυζαντινής μικροτεχνίας είναι ο περίφημος « Ιασπις» που φυλάσσεται στη μονή Βατοπαιδίου . Πρόκειται για Αγιο Ποτήριο που διαθέτει κάλυκα κατασκευασμένο από ίασπι, υλικό στο οποίο οφείλει την ονομασία του. Ο κάλυκας έχει σχήμα κύλικος και το πλατύ χείλος του διαθέτει αργυρεπίχρυση ένδυση, όπου βρίσκεται χαραγμένη μεγαλογράμματη επιγραφή με την ευχαριστήριο ευχή από την Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.

ΠΗΓΗ:

• Αναστασίας Δρανδάκη, Τα χρυσοποίκιλτα βυζαντινά, ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
• Κόμβος Ελληνικής Ιστορίας, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
• Jewelpedia

TSIONIS since 1971  Handmade Jewelry
www.jewelry-tsionis.gr
www.kosmimata.info
www.tsionissince1971.gr




 

Κοσμήματα, ρολόγια, δώρα, χρυσός, ασήμι, χειροποίητα κοσμήματα, χρυσά κοσμήματα, ασημένια κοσμήματα, μονόπετρα, δαχτυλίδια, σετ κοσμημάτων, κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια, σταυροί,μενταγιόν, κωνσταντινάτα, αλυσίδες λαιμού, μαργαριτάρια, γάμος, δαχτυλίδια αρραβώνων, βέρες γάμου, δώρα επετείου, δώρα γάμου, κόσμημα χειροποίητο, πολύτιμοι λίθοι, διαμάντι, ρουμπίνι,σμαράγδι, βάπτιση, σταυρός, δώρα βάπτισης, φυλαχτά, ματάκια, ασημένιες εικόνες, δώρα για παιδιά, παιδικά κοσμήματα, δώρο κουμπάρου, είδη δώρων, αξεσουάρ, επώνυμα ρολόγια, ανδρικά ρολόγια, γυναικεία ρολόγια, παιδικά ρολόγια, καταδυτικά ρολόγια, ρολόγια τσέπης, ανδρικό κόσμημα, δαχτυλίδι, μανικετόκουμπα, μπρελόκ, κομπολόϊ, κεχριμπάρι, ημιπολύτιμοι λίθοι, είδη γραφείου, στυλό, πένες, είδη καπνιστού, αναπτήρες, ταμπακιέρες, καπνοσακούλες, ξυπνητήρια, ελβετικοί σουγιάδες, επιβίωσης, γούρια

ΓΑΜΟΣ - ΚΑΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

TSIONIS since 1971

Βέρες Γάμου, Μονόπετρα 

Δημιουργία Κοσμημάτων, Βέρες

Δαχτυλίδια Γάμου, Νυφικά Κοσμήματα
 

ΓΑΜΟΣ (Wedding)

Γάμος ονομάζεται η τελετή με την οποία συνιστάται και αναγνωρίζεται μια νόμιμη γενετήσια ένωση που θα οδηγήσει στη δημιουργία μιας οικογένειας . Πρόκειται για μια διαβατήρια τελετουργία που σφραγίζει το πέρασμα του ατόμου από μια κατάσταση σε μιαν άλλη. Επίσης ο όρος δηλώνει όχι μόνο τη σύναψη αλλά και την ήδη συστημένη νόμιμη γενετήσια ένωση. Έτσι πρόκειται για ένα θεσμό ο οποίος προσδιορίζεται ως η κοινωνικά αναγνωρισμένη ένωση δύο προσώπων. Ο γάμος είναι ένας ζωτικός θεσμός για την κοινωνία: οι άγαμοι και τα άτεκνα ζευγάρια λίγο πολύ περιθωριοποιούνταν και περιθωριοποιούνται ή δεν χαίρουν καμίας εκτίμησης σε διάφορες κοινωνίες.

Tsionis since 1971
Χρυσές Βέρες Γάμου
Δαχτυλίδι Αρραβώνα, Βέρες Αρραβώνων

Αρχαία Αίγυπτος  1

Στα αρχαία Αιγυπτιακά κείμενα σπάνια γίνεται αναφορά σε αυτό που ονομάζουμε γάμο:συνήθως περιγράφεται ως μια μεταφορά της κοπέλας με την προίκα της από το πατρικό της, στο σπίτι του αρραβωνιαστικού, χωρίς να στερείται γραφικότητας ή ιεροτελεστικότητας. Πιθανώς ο μέλλων γαμπρός να προηγείτο της πομπής της νύφης και να περίμενε την άφιξή της. Ίσως να κατέγραφε τα στοιχεία τους, τα προσωπικά και περιουσιακά ένας διοικητικός υπάλληλος αν κρίνουμε από την ιδιαίτερη γραφειοκρατική αφοσίωση των Αιγυπτίων. Υποθετικό μπορεί να θεωρηθεί πως οι μελλόνυμφοι μαζί με τους συγγενείς τους επισκέπτονταν το ναό του θεού της πολιτείας για προσφορά θυσίας και λήψη κάποιας ευλογίας.

Bracelets of Ramesses II
Material: Gold and Lapis Lazuli
Period: 19th Dynasty, Reign of Ramesses II (1290-1224 BC)
Location: Tell Basta (Bubastis) Size: Maximum Diameter 7.2 CM
Excavator: Discovered in 1906
The Egyptian Museum, Cairo
http://www.sca-egypt.org/

Αρχαία Ελλάδα 2.1

Αρχαϊκοί χρόνοι

Η γυναίκα στους Αρχαϊκούς χρόνους για να παντρευτεί έπρεπε να βρίσκεται στην εφηβική ηλικία. Αφού γνωστοποιήτο δημόσια η βούληση του πατέρα να παντρέψει την κόρη του, έρχονταν οι υποψήφιοι γαμπροί στο σπίτι της νύφης κομίζοντας δώρα στη νύφη και στον πατέρα της. Φιλοξενούνταν και συμμετείχαν σε γεύμα. Επρόκειτο για μια πρώτη φάση γνωριμίας και συναγωνισμού μεταξύ των υποψήφιων γαμπρών. Όταν ο πατέρας επέλεγε τον μελλοντικό γαμπρό του, ο τελευταίος έδιδε δώρα στον πεθερό του. Κι ο πεθερός έδινε προίκα, τα ‘’μείλια’’. Πραγματοποιείτο ένα συμπόσιο πριν την μεταφορά της νύφης από το πατρικό της στο σπίτι του συζύγου της, συμπόσιο που ονομαζόταν ‘’ειλαπίνη’’.

Η μεταφορά της νύφης στη νέα εστία της γινόταν με άρμα και τιμητική συνοδεία, τουλάχιστον στις πλούσιες οικογένειες. Για τη μεταφορά της νυφης επιλέγονταν ιδιαίτερα ευνοϊκές ημέρες του μήνα, ο Ησίοδος συμβουλεύει να γίνονται την τέταρτη αυτού.

 

Κόσμημα Χρυσό Περιδέραιο
Είδος: Κόσμημα Λαιμού Υποδιαίρεση: Περιδέραιο
Χρονολόγηση: Μέσα 6ου αιώνα π.Χ Υλικό: Χρυσός
Κατάσταση Διατήρησης: Ακέραιο
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Υπουργείο Πολιτισμού - ©ΥΠΠΟ.
http://collections.culture.gr/

 Αρχαία Αθήνα 2.2

Η διατύπωση της γαμήλιας τελετής στην αρχαία Αθήνα ήταν: - ‘’Δίδω αυτή τη γυναίκα για την αναπαραγωγή νόμιμων παιδιών’’ -‘’Δέχομαι’’ -Και (π.χ) τρία τάλαντα προίκα - Είμαι ικανοποιημένος Ο γάμος θεωρείτο τετελεσμένος με την καταβολή προίκας  Συνήθως η νύφη ήταν 12-16 ετών και ο γαμπρός 24-30, δηλαδή η μεταξύ τους διαφορά ήταν 12-14 χρόνια.

Ένας σημαντικός παράγοντας για το γάμο σε τόσο νεαρή ηλικία ήταν και η ανησυχία για την εγγύηση της αγνότητας της νύφης.
 

Χρυσός δακτύλιος, Κόσμημα Δακτύλου, Δαχτυλίδι
Χρονολόγηση: 510 π.Χ.- Υλικό: Χρυσός-Ανήκει στον τάφο 67. Διάμετρος 0,023 μ.
Βρέθηκε σε ανασκαφή στο αρχαίο νεκροταφείο, στη Σίνδο Θεσσαλονίκης
 Είναι χοντρός, συμπαγής με κυρτό εξωτερικά και επίπεδο εσωτερικά τοίχωμα.
Κατάσταση Διατήρησης: Ακέραιο
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Υπουργείο Πολιτισμού - ©ΥΠΠΟ.
http://collections.culture.gr/

Τελετουργικό 2.3

Το τελετουργικό του γάμου στην αρχαία Αθήνα συνίστατο στη μετάβαση της αρραβωνιασμένης από το σπίτι του πατέρα της στο σπίτι του άντρα της. Οι καθιερωμένοι θρησκευτικοί τύποι δεν αποσκοπούσαν στην αισθητοποίηση της ψυχικής ένωσης των παντρεμένων αλλά ήταν προσανατολισμένες στην υλική ευημερία της οικογένειας και την γονιμότητα της γυναίκας. Οι Αθηναίοι προτιμούσαν να παντρεύονται στον μήνα Γαμηλιώνα (Ιανουάριο) οπότε εορταζόταν και ο γάμος του Δία και της Ήρας. Οι γαμήλιες τελετές ήταν τρεις: τα προτέλεια ή προαύλεια ο κύριος γάμος και τα επαύλεια . Στα ’’προτέλεια’’ η κόρη εγκατέλειπε τη ζωή του κοριτσιού αφιερώνοντας τα παιχνίδια της στην Άρτεμη. Ακολουθούσε θυσία στον Δία τέλειο, στην Ήρα τελεία, στην Αφροδίτη, στην Πειθώ, στην Άρτεμη, στις Νύμφες, και στις Μούσσες. Την ίδια ημέρα γινόταν και το λουτρό της νύφης και του γαμπρού, αφού συνοδεία μετέφερε το νερό από την πηγή ή το ποτάμι της πόλεως (πηγή Καλλιρρόη). Η ευχή για παιδοποιία συνόδευε το λουτρό του γαμπρού Την ημέρα του γάμου τα σπίτια της νύφης και του γαμπρού ήταν στολισμένα με στεφάνια από φύλλα ελιάς και δάφνης. Γεύμα παρέθετε ο πατέρας της νύφης και παρακάθονταν σε αυτό η νύφη σκεπασμένη με πέπλο μαζί με τις γυναίκες. Ανάμεσα στους καλεσμένους κυκλοφορούσε ένα παιδί με τους δύο γονείς του στη ζωή και μοίραζε ψωμί στους συνδαιτυμόνες επαναλαμβάνοντας κάθε φορά τη φράση, ‘’ξέφυγα από το κακό και βρήκα το καλύτερο’’-ευχή για μια προς το καλύτερο μεταβολή της ζωής. Η νύφη ήταν ντυμένη με φορέματα διάδημα και πέπλο που κάλυπτε το πρόσωπο κι ο γαμπρός ντυμένος με λευκά και στεφανωμένος. Τα εδέσματα που καταναλώνονταν στο γάμο ήταν μεταξύ άλλων κρέας και κρασί και για γλυκό ένα παρασκεύασμα από αλεύρι μέλι και σουσάμι, σύμβολο αφθονίας και γονιμότητας. Ο γάμος επικυρωνόταν από τη στιγμή που ο γαμπρός έπιανε τη νύφη από το χέρι.

Χρυσό Ενεπίγραφο Δακτυλίδι, Δακτύλιος με Σφενδόνη Ελλειψοειδή
Χρονολόγηση: Τέλη 4ου αιώνα π.Χ. - Υλικό: Χρυσός
Διάμ.0,022μ., διαστ. σφενδόνης 0,021μ. X 0,018μ
Από συμπαγή χρυσό ο κρίκος και η συμφυής σφενδόνη.
Ο κρίκος ορθογώνιας διατομής, ενώ η σφενδόνη ελλειψοειδής.
Στην επίπεδη άνω επιφάνεια, υπάρχει εγχάρακτη η επιγραφή: ΚΛΕΙΤΑΙ ΔΩΡΟΝ.
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Υπουργείο Πολιτισμού - ©ΥΠΠΟ.
http://collections.culture.gr/

Νομοθεσία 3
Ο γάμος στην αρχαία Αθήνα αποσκοπούσε να δώσει απογόνους που θα συνέχιζαν τη λατρεία των θεών. Οι σχετικοί με το γάμο νόμοι έγινα πιο αυστηροί το 451/50 με το περί πολιτικών δικαιωμάτων διάταγμα του Περικλή. Έτσι τόσο ο πατέρας όσο και η μητέρα έπρεπε να είναι Αθηναίοι πολίτες. Οι μέχρι τότε νόμιμοι μεικτοί γάμοι έγιναν ελεύθερες παράνομες ενώσεις. Με τους περί γάμου νόμους αρχικά για τον καθορισμό ενός μόνου έγκυρου τύπου γάμου, ο νόμος αναγνώριζε δικαίωμα νόμιμου γάμου μόνο στους πολίτες και τις πολίτισσες της Αθήνας, με τελικό σκοπό την προστασία της κοινότητας μέσα από τον περιορισμό της ομάδας που αξίωνε τα πολιτικά δικαιώματα.

 Χρυσό Περιδέραιο
  Από τάφο στο Ομόλιο
Χρονολόγηση: 4ος αιώνας π.Χ. Υλικό: Χρυσός αρ. ευρ.: Μ106.
(Το «Ομόλιον» ήταν μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της αρχαίας Μαγνησίας)
Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου
Υπουργείο Πολιτισμού - ©ΥΠΠΟ.
http://collections.culture.gr/

Δίκαιο 3.1

Η δικαιική ρύθμιση του γάμου στην Αθήνα ρυθμιζόταν με την τελετή της εγγύησης (κατά γράμμα, με την τοποθέτηση στο χέρι μιας απόδειξης) που ήταν κάτι πιο πολύ από αρραβώνα. Ήταν μια συμφωνία, ένα προφορικό συμβόλαιο, αλλά επίσημο μεταξύ δύο προσώπων, του μνηστήρα και του ‘’κυρίου της κόρης’’ δηλαδή του πατέρα ή του κηδεμόνα της. Ανταλλάσσουν μια χειραψία και κάποιες τελετουργικές φράσεις. Η μέλλουσα σύζυγος δεν είναι απαραίτητο να παρευρίσκεται σε αυτήν την σύντομη τελετή κι ο αρραβωνιασμένος αν είναι ενήλικος να αντιπροσωπεύεται από τον πατέρα του και ενεργεί προσωπικά από τη στιγμή της εγγύησης.

Hoop Earrings with Egyptianizing Crown

Χρυσά Κρεμαστά Σκουλαρίκια (Κρίκοι) με Αιγυπτιακό Στέμμα

Period: Hellenistic Date: 3rd–2nd century B.C Culture: Greek

Medium: Gold with stone and glass Classification: Gold and Silver

Dimensions: Overall: 5/8 x 2 3/4 in. (1.6 x 7 cm

Credit Line: Gift of Christos G. Bastis, in honor of Philippe de Montebello, 1995

Accession Number: 1995.539.11a, b On view in Gallery 158

Pair of gold earrings with an Egyptian Atef crown set with stones and glass

The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/
 

Αρχαία Σπάρτη 3.2

Ο Πλούταρχος στον ‘’Βίο Λυκούργου’’ μας πληροφορεί σχετικά, πως ο γάμος γινόταν μετά από κλοπή της νύφης μετά την ήβη, και παραδινόταν στην ‘’νυμφεύτρια’’ που της έκοβε σύρριζα τα μαλλιά την τύλιγε με ένα κωμικό φόρεμα της φορούσε ανδρική υπόδηση και την πλάγιαζε σε ένα αχυρένιο στρώμα μονάχη και χωρίς φως. Ο νιόπαντρος αφού γευμάτιζε με τους συντρόφους του έμπαινε στην καλύβα όπου βρισκόταν η νύφη και έκανε έρωτα μαζί της. Μετά επέστρεφε στο υπνωτήριο των αντρών της ηλικίας του. Την γυναίκα του την έβλεπε στα κρυφά και με προφυλάξεις.

 

Χρυσό Βραχιόλι με τον Κόμπο του ΗΡΑΚΛΗ

Gold armband with Herakles knot

Period: Hellenistic Date: 3rd–2nd century B.C. Culture: Greek

Medium: Gold inlaid with garnets, emeralds, and enamel

Dimensions: 3 1/2in. (8.9cm) Classification: Gold and Silver
Credit Line: Purchase, Mr. and Mrs. Christos G. Bastis Gift, 1999
Accession Number: 1999.209) On view in Gallery 163

The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

                 Ελληνιστική Περίοδος 4 (323 - 30 π.Χ.)

Ρώμη 5

Αρχικά υπήρχαν τρεις μορφές γάμου: η confarreatio δηλαδή η προσφορά μιας σιταρόπιττας στον Καπιτώλιο Δία, παρουσία του εφημερεύοντος ιερέα του υπερτάτου Θεού. Η coemptio μια είδους εικονική πώληση όπου πληβείος πατέρας εκχωρούσε την κόρη του στο σύζυγο. Τέλος η usus που μπορούσε κατόπιν μιας συνεχούς συμβίωσης ενός έτους να δημιουργήσει ανάμεσα σε ένα πληβείο και μια πατρικία τα ίδια νομικά επακόλουθα. Πριν το γάμο γίνονταν τα αρραβωνιάσματα χωρίς ουσιαστικές υποχρεώσεις.

Gold Openwork Hairnet with Medallion

Χρυσό Διάτρητο  Δίχτυ Μαλλιών με Μενταγιόν

Period: Hellenistic
Date: ca. 200–150 B.C. Culture: Greek, Ptolemaic-Medium: Gold Classification: Gold and Silver
Dimensions: 2 3/8 in. (6 cm) x 3 9/16 in. (9cm)-Credit Line: Gift of Norbert Schimmel, 1987
Accession Number: 1987.220 On view in Gallery 163
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

Μεσαιωνική Ευρώπη 6
Ο θεσμός του γάμου έχει απαξιωθεί κάτω από το βάρος της επίδρασης που άσκησαν οι απόψεις αιρετικών κινημάτων των φιλοσόφων και των διανοουμένων αλλά και οι αντιλήψεις των πατέρων της Δυτικής Εκκλησίας (Αυγουστίνος, Τερτυλλιανός, Αμβρόσιος Μεδιολάνων, Γρηγόριος ο Μεγάλος) που τις ακολούθησαν οι θεολόγοι της εποχής.

 Χρυσό Δαχτυλίδι με Πολύτιμους Λίθους

Παλαιοχριστιανική περίοδος - Early Christian Gemstone Ring

Date: 4th–5th century - Culture: Roma

Medium: Gold, garnets, and emerald - Classification: Metalwork-Gold

Dimensions: Bezel 3 x 17 x 18 mm.; circumference 55 mm.; weight 4.2 gr

Credit Line: Griffin Collection - Accession Number: L.2015.72.40

The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

Το Γερμανικό δίκαιο 6.1
Αναγνώριζε πολλά είδη γάμων σε αντίθεση με το μονοδιάστατο ορισμό του θεσμού στο ρωμαϊκό δίκαιο. Σε ένα από αυτά προβλεπόταν η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας και το δικαίωμα κληρονομιάς. Η οικογένεια του γαμπρού πλήρωνε ποσό για το γάμο στον πατέρα της νύφης, το οποίο ο γαμπρός συμπλήρωνε με το ‘’πρωινό δώρο’’ την επομένη της ολοκλήρωσης του γάμου. Η νύφη προσέφερε την περιουσία που είχε κληρονομήσει. Αυτή η συναλλαγή εορταζόταν σε μια δημόσια τελετή με τη συμμετοχή φίλων και συγγενών.

Bracelet (one of a pair) - Βραχιόλι ( ένα από ένα ζεύγος)
Date: ca. 400 Culture: Byzantine Medium: Gold Geography: Made in probably Rome
Dimensions: Overall: 2 3/4 x 2 5/16 x 1 7/8 in. (7 x 5.9 x 4.8 cm) strap: 6 1/8 in. (15.5 cm) weight: 5.7oz. (162g)
Classification: Metalwork-Gold Credit Line: Gift of J. Pierpont Morgan, 1917
Accession Number: 17.190.1669 On view in Gallery 302
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

Βυζάντιο 7

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν διαμόρφωσε ίδιο δίκαιο του γάμου, αλλά κατά κανόνα συμμορφώθηκε με τα κωλύματα και τις προϋποθέσεις του πολιτειακού νομοθέτη, τα οποία συνδιαμόρφωσε ή και ενέκρινε και η ίδια. Το 893 μ.Χ. ο Λέοντας Στ' με την 89η Νεαρά θεσπίζει την ιερολόγηση του γάμου ως μόνο τρόπο τέλεσής του για όλους τους πολίτες του κράτους. Το 920 μ.Χ. με τον ‘’Τόμο Ενώσεως ‘’επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις ο τρίτος γάμος και απαγορεύεται ο τέταρτος . Στα 997 μ.Χ. ο Πατριάρχης Σισσίνιος Β’ εισάγει τον 6ο βαθμό της εξ αγχιστείας συγγένειας ως κώλυμα σύναψης γάμου.

 

   Χρυσό Δαχτυλίδι - Gold Ring
Χρονολόγηση: 5ος αιώνας Υλικό: Χρυσός
Με Χάραξη Ιχθύς και 3 Σταυρούς στο δίσκο
και τσαμπιά σταφύλια στη στεφάνη.
Συλλογή Σταθάτου - αρ. ευρ. 199.
Υπουργείο Πολιτισμού - ©ΥΠΠΟ.
ΑΘΗΝΑ, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

http://www.namuseum.gr/

Έθιμα 7.1

Μετά τον ορισμό της ημέρας του γάμου στέλνονταν προσκλήσεις σε συγγενείς και φίλους. Την παραμονή κρεμούσαν πολύτιμα παραπετάσματα στους τοίχους του νυφικού κοιτώνα και τα πιο πολύτιμα κοσμήματα-κειμήλια της οικογένειας στον ίδιο κοιτώνα έβαζαν τα σχετικά έπιπλα κι όλο αυτό με τη γινόταν με τη συνοδεία χαρούμενων ασμάτων.

Την ημέρα του γάμου οι καλεσμένοι προσέρχονταν ντυμένοι στα άσπρα. Ο γαμπρός πήγαινε συνοδευόμενος από οργανοπαίχτες για να παραλάβει τη νύφη. Εκείνη περίμενε ντυμένη με χρυσοΰφαντο φόρεμα και λεπτοκεντημένη μπλούζα. Το πρόσωπό της ήταν σκεπασμένο με πέπλο. Μόνο όταν πλησίαζε ο γαμπρός ξεσκέπαζε το πρόσωπό της από το πέπλο.

Με τη συνοδεία γονέων , φίλων, υπηρετών, τραγουδιστών, μουσικών, προσώπων που κρατούσαν λαμπάδες, πήγαιναν στην εκκλησία.

Χρυσό Δαχτυλίδι δυο Δακτύλων
Two-Finger Ring
Date: early 6th century - Culture: Byzantine
Medium: Gold, amethyst, emerald, glass, pearl - Classification: Metalwork-Gold
Dimensions: Height 27 mm.; length 45.7 mm.; weight 11.79 g.;
Credit Line: Griffin Collection - Accession Number: L.2015.72.30
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

Η Ορθόδοξη Εκκλησία 8

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν διαμόρφωσε ίδιο δίκαιο του γάμου, αλλά κατά κανόνα συμμορφώθηκε με τα κωλύματα και τις προϋποθέσεις του πολιτειακού νομοθέτη, τα οποία συνδιαμόρφωσε ή και ενέκρινε και η ίδια. Επίσης η τέλεση ορθόδοξου θρησκευτικού γάμου προϋποθέτει έγγραφη άδεια του Μητροπολίτη του τόπου τέλεσης του γάμου, τυχόν δε ιερολογία του γάμου χωρίς αυτήν συνεπάγεται πειθαρχικές και ποινικές συνέπειες για τον κληρικό που θα τον ιερολογήσει. Στην πράξη έχει επικρατήσει η πρακτική η Ορθόδοξη Εκκλησία να αρκείται στην άδεια του Μητροπολίτη και να μην απαιτεί παρά την αντίθετη σαφή διάταξη του νόμου, άδεια του αρμόδιου οργάνου της Πολιτείας, θεωρούσα πως έχει καταργηθεί. Τόπος τέλεσης του γάμου είναι ο ναός της ενορίας της νύφης ή του γαμπρού όταν η νύφη είναι ετερόδοξη.  Το μυστήριο του γάμου τελείται από κληρικό με βαθμό επισκόπου ή πρεσβυτέρου. Για την τελετουργική ικανότητα του κληρικού ισχύουν κατ’ αρχήν όσα διδάσκει το δίκαιο αυτό, πρωτίστως δε ότι πρέπει ο λειτουργός εγκύρως να απέκτησε με κανονική χειροτονία και να διατηρεί (να μην έχει δηλαδή αποβάλει με την επιβολή ποινής καθαιρέσεως) την ιδιότητα του κληρικού, καθώς και την αναγκαία τελετουργική αρμοδιότητα. Θεωρητικώς, βεβαίως, δεν είναι απαραίτητο να ανήκει ο κληρικός στην Εκκλησία της Ελλάδος. Είναι επιτρεπτό, τηρουμένων ασφαλώς των κανονικών προϋποθέσεων ως προς τα όρια της δικαιοδοσίας, να ιερολογηθεί ο γάμος από λειτουργό άλλης αυτοκέφαλης ή αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν παραβλάπτεται πάντως το κύρος του γάμου – ανεξαρτήτως των πειθαρχικών και, ενδεχομένως, ποινικών συνεπειών –, αν ο ορθόδοξος κληρικός που ιερολόγησε το μυστήριο διατελούσε υπό ποινή αργίας ή αν ενήργησε εκτός των ορίων της τοπικής του αρμοδιότητας.

Χρυσό Δαχτυλίδι Γάμου - Gold Marriage Ring 
Date: 6th–7th century Culture: Byzantine Medium: Gold Classification: Metalwork - Gold

Dimensions: Exterior diameter 21.6 mm.; bezel 9.7 x 9.1 mm.; weight 10 g.; 

Credit Line: Griffin Collection - Accession Number: L.2015.72.

Metropolitan Museum of Art, New York

http://www.metmuseum.org/

Η Ακολουθία του Γάμου 8.1

Η ακολουθία του Γάμου αποτελείται από δύο μέρη, που παλιά τελούνταν χωριστά αλλά σήμερα τελούνται το ένα μετά το άλλο: του πρώτο είναι η ‘’Ακολουθία του Αρραβώνος’’ και ακολουθεί η ‘’Ακολουθία της Στέψης’’ που αποτελεί το κυρίως μυστήριο.

Στην ακολουθία του Αρραβώνος η κύρια τελετή είναι η ευλογία και η ανταλλαγή των δακτυλίων, (δαχτυλιδιών). Το δεύτερο μέρος της ακολουθίας κορυφώνεται στην τελετή της στέψη : αυτό το εξωτερικό και ορατό σημείο δηλώνει την ειδική χάρη που το ζευγάρι λαμβάνει από το Άγιο Πνεύμα. Τα στέφανα είναι στέφανα χαράς και μαρτυρίου επειδή κάθε αληθινός γάμος προϋποθέτει την αυτοθυσία και των δύο. Στο τέλος της ακολουθίας οι νεόνυμφοι πίνουν κρασί από το ίδιο ποτήρι, πράγμα που ανακαλεί στη μνήμη μας το θαύμα στο γάμο στην Κανά της Γαλιλαίας. Αυτό το κοινό ποτήρι συμβολίζει το γεγονός πως από δω και στο εξής θα μοιράζονται μια κοινή ζωή.

 

Pendant Brooch with Cameo of Enthroned Virgin and Child and Christ Pantokrator
Κρεμαστή Καρφίτσα με Cameo Ένθρονης Παναγίας Βρεφοκρατούσας και Χριστός Παντοκράτορας

Date: late 1000s–1100s (cameo); 1100s–1300s (mount)

Culture: Byzantine (Constantinople)  Classification: Lapidary Work-Chalcedony

Medium: Chalcedony cameo; gold mount with pearls, emeralds, garnets, sapphires, and a sardonyx intaglio

Dimensions: Overall: 2 13/16 x 2 3/16 x 5/8 in. (7.2 x 5.5 x 1.6 cm) Chalcedony: 1 1/2 x 1 1/4 in. (3.8 x 3.2 cm)

Credit Line: Purchase, Acquisitions Fund, Christopher C. Grisanti and Suzanne P. Fawbush, Austin B. Chinn, and Katharine R. Brown Gifts,
Gifts of Marx Freres, J. Pierpont Morgan, and Mrs. Frank D. Millett, by exchange, and funds from various donors, 2007

Accession Number: 2007.9 On view in Gallery 303

Metropolitan Museum of Art, New York

http://www.metmuseum.org/
 

Ελληνική Νομοθεσία 9

Καθοριστική τομή στο δίκαιο του γάμου συνιστά ο Ν.1250/1982 με τον οποίο, παρά τις αρχικές προθέσεις της Πολιτείας να καθιερώσει ως μόνο υποχρεωτικό για όλους γάμο, τον πολιτικό, με την αυτονόητη δυνατότητα να τελούν οι πιστοί και ιερολόγηση του γάμου τους. Τελικώς το ενιαίο δίκαιο του γάμου διασπάστηκε και καθιερώθηκε ως ισόκυρο με τον θρησκευτικό ο πολιτικός γάμος. Έτσι ο πολιτειακός νομοθέτης παρέπεμψε για τον θρησκευτικό γάμο στο εσωτερικό δίκαιο των επιμέρους κατά το Σύνταγμα-‘’γνωστών θρησκειών’’. Για να τελεσθεί γάμος είτε με πολιτικό είτε με θρησκευτικό τύπο, απαιτείται να εκδοθεί προηγουμένως άδεια γάμου, η οποία χορηγείται πάντοτε από το αρμόδιο πολιτειακό όργανο και συγκεκριμένα από τον δήμαρχο η πρόεδρο κοινότητας της τελευταίας κατοικίας καθενός από τους μελλονύμφους. Η διάταξη αυτή δεν προβλέπει κύρωση σε περίπτωση μη τηρήσεώς της και συνεπώς τέλεση γάμου χωρίς άδεια δεν συνεπάγεται ακυρότητα.

Gemstone Ring - Δαχτυλίδι με Πολύτιμους Λίθους

Date: 12th–13th century Geography: Made in Constantinople Culture: Byzantine Medium: Gold, aquamarine, pearl
Dimensions: Height 39.5 mm.; hoop inner diam. 19.5 mm.; hoop outer diam. 26 mm.; bezel 23.5 x 19 mm.; weight 39.5 gr 
Classification: Metalwork-Gold Credit Line: Griffin Collection Accession Number: L.2015.72.4

The Metropolitan Museum of Art.

http://www.metmuseum.org/
 

Ισλάμ 10

Η αγαμία θεωρείται αμαρτία για το Ισλάμ, σύμφωνα με τη νομική σχολή των Χαναφιτών, των Χανμπαλιτών και των Μαλικιτών ο γάμος είναι υποχρεωτικός. Η Σχολή των Μαλικτών θεωρεί υποχρεωτικό τον γάμο ακόμα κι αν ο σύζυγος δεν διαθέτει τα οικονομικά μέσα διατροφής της οικογένειάς του. Ο Μωάμεθ πιστεύει πως ο πιστός Μουσουλμάνος.

Σύμφωνα με το Μουσουλμανικό δίκαιο είναι ο γάμος ένα συμβόλαιο πολιτικό ιδιωτικού δικαίου και όχι θρησκευτικό συμβόλαιο όπως στον Ιουδαϊσμό ή μυστήριο όπως στο Χριστιανισμό. Κατατάσσεται στα συμβόλαια ‘’tamlikat’’ δηλαδή σε εκείνα που χαρακτηρίζονται από την ανταλλαγή δικαιωμάτων. Η νομική διαδικασία της σύναψης του γάμου συνίσταται από την πρόταση γάμου, την αποδοχή της πρότασης αυτής στο όνομα του Αλλάχ, στην ύπαρξη μαρτύρων, και στον καθορισμό της προίκας. Οι ανήλικοι και οι ανίκανοι για δικαιοπραξία αντιπροσωπεύονται από τον κηδεμόνα τους. Όλες σχεδόν οι νομικές ισλαμικές σχολές αρνούνται το δικαίωμα στη γυναίκα να εκφράσει τη συγκατάβασή της έστω κι αν είναι ενήλικη ή ικανή για δικαιοπραξίες. Η πρόταση γάμου γίνεται γραπτά όχι όμως και η αποδοχή της. Την πρόταση γάμου την κάνει ο άνδρας ή και ο κηδεμόνας της γυναίκας: ο πατέρας, ή ο πατέρας του πατέρα, ο αδελφός του πατέρα, και ο αδελφός του παππού κατά σειρά.  Αν η μέλλουσα νύφη είναι ορφανή την κηδεμονία έχει ο καδής.

Η πρόταση γάμου δηλώνεται με τα λόγια ‘’Σ’ έχω νυμφευθεί!’’ και ο κηδεμόνας της γυναίκας απαντά, ‘’Είμαι σύμφωνη!’’ Το γραπτό συμβόλαιο περιέχει το έγγραφο του γάμου με τα στοιχεία των νεονύμφων , την ημερομηνία οπότε έγινε η σύναψη, το συμβόλαιο για την προίκα την οποία πρέπει να δώσει ο άντρας στη γυναίκα καθώς και τυχόν άλλες υποχρεώσεις για δικαιώματα των συζύγων. Σε πολύ παραδοσιακές ισλαμικές χώρες συμπεριλαμβάνονται στο συμβόλαιο γάμου και στοιχεία για την ηθική ή ψυχική κατάσταση της γυναίκας όπως αν είναι παρθένα ή εάν έχει σεξουαλική ωριμότητα. Η πράξη του γάμου πρέπει να γίνεται ενώπιον δύο ή τριών μαρτύρων: ενηλίκων, ικανών προς καταλογισμό και οπωσδήποτε μουσουλμάνων. Ο Abu Hanifa δέχεται να υπάρχουν μάρτυρες κι από τη θρησκευτική κοινότητα της γυναίκας, η οποία είναι ιουδαία ή χριστιανή, αρκεί οι μάρτυρες να είναι τζιμίδες.

Bracelet (SYRIAN) -  Βραχιόλι από τη ΣΥΡΙΑ

Date: 1000/1100 Department: Islamic Art Medium: Gold Classification: Jewelry

Dimensions Diameter: (through hinged lock) 1 1/4 in., Total diam. 2 3/4 in.

Credit Gift of Mrs. Roscoe B. Jackson Accession No. 26.15

Detroit Institute of Arts

http://www.dia.org/

Η αναβάθμιση του μουσουλμανικού γάμου σε μυστήριο 10.1

Τα τελευταία χρόνια γίνεται απόπειρα από μουσουλμάνους θεολόγους να παρουσιαστεί ο μουσουλμανικός γάμος ως μυστήριο προκειμένου να αναβαθμιστεί στο επίπεδο του χριστιανικού γάμου.

Gold Armlet - Χρυσό Βραχιόλι
Date: first half 11th century - Geography: Iran, Gurgan - Culture: Islamic
Medium: Gold; filigree and granulation - Classification: Jewelry
Dimensions: H. of clasp 2 1/2 in. (6.4 cm), Max. Diam. 4 1/8 in. (10.5 cm)
Credit Line: Harris Brisbane Dick Fund, 1957
Accession Number: 57.88a–c - On view in Gallery 453
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

Μικτοί Γάμοι 10.2

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Μουσουλμανικού Δικαίου και ένεκα της μειονεκτικής θέσης της γυναίκας απέναντι στον άνδρα στο Ισλάμ απαγορεύεται στις μουσουλμάνες να παντρεύονται αλλόθρησκους για να μην υπάρχει κίνδυνος να εξαναγκαστούν ν’ αλλάξουν την πίστη τους ευρισκόμενες στην αλλόθρησκη πατριαρχική οικογένεια του συζύγου. Αντίθετα επιτρέπεται σε έναν μουσουλμάνο να παντρεύεται χριστιανή ή εβραία χωρίς αυτή να εγκαταλείψει τη θρησκεία της.

Gold Necklace - Χρυσό Κολιέ
Date: 11th–12th century Culture: Islamic Geography: Iran
Classification: Jewelry Medium: Gold (sheet); granulation and twisted wire
Dimensions: Necklace: Circ. 15 3/4 in. (40 cm) Wt. 3.5 oz. (100 g) Each bead: Diam. 1/2 in. (1.3 cm)
Credit Line: Purchase, Hess Foundation Gift, 1972 Accession Number: 1972.188.3 Not on view
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/
 

Οθωμανική Αυτοκρατορία 11

Ο αρχηγός της οικογένειας κρίνει πότε ο γιος του έχει έλθει σε ηλικία γάμου και ειδοποιεί τη γυναίκα του σχετικά, κι αυτή κάνει την εκλογή της βάσει των γνωριμιών της. Πιο συχνά τους μελλόνυμφους τους διάλεγαν με τη βοήθεια προξενητριών. Η μητέρα μαζί με τη μεσίτρια και κάποιες συγγενείς της ή γνωστές της πηγαίνει στο σπίτι της υποψήφιας νύφης για να κάνει τη γνωριμία μαζί της και με τη σειρά της η μητέρα της νύφης ζητάει πληροφορίες για τον υποψήφιο γαμπρό την κατάστασή του και τον πατέρα του. Το αναφέρει κι αυτή με τη σειρά της στον σύζυγό της κι αυτός αποφασίζει ανέκκλητα. Αν η υποψήφιες είναι περισσότερες τότε οι επισκέψεις είναι περισσότερες. Τελικά πατέρας και γιος αποφασίζουν. Ο πατέρας του νέου με συγγενείς ή φίλου μεταβαίνει κι αυτός στην κατοικία της μέλλουσας νύφης και συνομιλεί με τον πατέρα της για την τελική συμφωνία. Ο γαμπρός στέλνει δώρα στην γυναίκα του και το αγιρλίκ, τη συνεισφορά του στα έξοδα του γάμου. Μερικές ημέρες αργότερα υπογράφεται το σύμφωνο του γάμου (νικάχ) μπροστά στον ιμάμη. Η τελετή αυτή πραγματοποιείται στην κατοικία της μνηστής. Ο μέλλων πεθερός καταβάλλει το ποσό σαν παρακαταθήκη που θα παραμείνει στα χέρια της νέας συζύγου σε περίπτωση διαζυγίου. Τότε παρεμβαίνει ο Ιμάμης ο οποίος συντάσσει το συμφωνητικό του γάμου, καταχωρεί το ποσό της ρητρας και δέχεται τη συγκατάθεση, που την επαναλαμβάνει τρεις φορές ο νέος. Ο ιμάμης πηγαίνει στο χαρέμι όπου βρίσκεται περιστοιχισμένη από τους γονείς και τις φίλες της της κοινοποιεί το καθοριζόμενο και τελικά αποδεκτό, ποσό της ρήτρας, και την ρωτάει τρεις φορές αν δέχεται τον νέο για σύζυγό της. Ο ιμάμης επέστρεφε στο νέο μεταφέροντάς του την συγκατάθεση της μνηστής του και ότι το συμφωνητικό είχε υπογραφεί. Από εκείνη τη στιγμή ο γάμος είχε ολοκληρωθει. Σε κάποιες περιπτώσεις ο γάμος διαρκούσε μία εβδομάδα δίνοντας την ευκαιρία στις δύο οικογένειες να επιδείξουν τον πλούτο τους. Διάφορες τελετουργίες διεξάγονταν καθημερινά: την Τρίτη η αρραβωνιαστικιά έκανε το λουτρό της, την Τετάρτη το βράδυ η αρραβωνιαστικιά έβαφε με ένα χρυσό νόμισμα κόκκινα τα χέρια της για καλοτυχία συνοδεία χορών, τραγουδιών αντρών και γυναικών. Την Πέμπτη η νύφη παρουσιαζόταν με τα κοσμήματά της στις καλεσμένες που της έφερναν δώρα. Τότε έρχεται και ο αρραβωνιαστικός της για μια σύντομη πρώτη γνωριμία. Το ίδιο βράδυ δίνεται ένα πρώτο γεύμα με τη συμμετοχή αντρών και του ιμάμη, προσεύχεται από κοινού (νυχτερινή προσευχή) και ο γαμπρός αποχαιρετώντας τον ιμάμη, τον πατέρα και τον πεθερό του, οδηγείται από τις γυναίκες του σπιτιού στο δωμάτιο της αρραβωνιαστικιάς,όπου οι δυο τους μένουν μόνοι. Τότε η νύφη αφαιρεί τον φερετζέ της. Την Παρασκευή δίνονται χωριστά γαμήλια γεύματα για άνδρες (στο σελαμλίκ) και γυναίκες (στο χαρέμι) χωρίς η σύζυγος να εμφανιστεί σε αυτά. Την Δευτέρα δίνεται ένα γεύμα από τους γονείς του συζύγου στους συμπεθέρους και τους φίλους της οικογένειας.

Gold Earrings - Χρυσά Σκουλαρίκια

Date: 11th–12th century Culture: Islamic Geography: Iran

Medium: Gold filigree and granulation

Classification: Jewelry Dimensions: Diam. 2 3/8 in. (6.1 cm)

Credit Line: Purchase, Friends of Islamic Art Gifts and Harvey and Elizabeth Plotnick Gift, 2006 

Accession Number: 2006.273b On view in Gallery 453

The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

 

Ιουδαϊσμός 12 - O γάμος στην Παλαιά Διαθήκη 13

Ο Τύπος του Ισραηλιτικού Γάμου 13.1

Η Παλαιά διαθήκη δεν μας δίνει πληροφορίες για τη νόμιμη ηλικία γάμου της νέας. Σε νεαρή ηλικία παντρεύονταν συνήθως ο άντρας και η γυναίκα. Συνήθως προηγείται ο γάμος της μεγαλύτερης αδελφής. Ο βασιλιάς Ιωακείμ παντρεύεται στα 16 του κι ο Ιωσίας στα 14. Αργότερα οι Ραββίνοι ορίζουν το 12 έτος για το κορίτσι και το 13 για το αγόρι. Γι’ αυτό και η ανάμειξη των γονιών στο γάμο των παιδιών τους ήταν μεγάλη. Ούτε η νεαρή κοπέλα ούτε το νεαρό αγόρι θα μπορούσε να γνωρίσει ο ένας τον άλλο. Κατά κανόνα οι γονείς επιλέγουν τον σύζυγο της νέας: για να διαλέξει μια γυναίκα για τον Ισαάκ ο Αβραάμ στέλνει τον δούλο του που κανονίζει την υπόθεση με τον Λάβαν, αδελφό της Ρεβέκκας αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις (Ισαάκ, Ιησούς του Ναυή)ο Ιακώβ εκλέγει τη σύζυγό του, η Δείνα, κόρη του Ιακώβ επιλέγει το σύζυγό της , ο Σαμψών επιλέγει τη γυναίκα του και παίρνει τη συγκατάθεση των γονιών του. Ο πατέρας κατευθύνει μερικές φορές την εκλογή του γιού του. Έτσι, συνήθως οι γονείς προκρίνουν ως κριτήριο επιλογής συζύγου τις αρχές της νομαδικής κοινωνίας (ενδογαμία): ο Τωβίτ προτρέπει τον γιο του Τωβία να διαλέξει σύζυγο με βάσει αυτό το κριτήριο, αλλά και ο πατέρας του Ιακώβ λέει στο γιό του να μην είναι Χαναναία. Καθώς όμως πολλές νέες κυκλοφορούσαν ελεύθερες ή δούλευαν στα χωράφια, μπορούσαν να είναι και πιο απροστάτευτες άρα και θύματα πιθανώς βιασμών με συνέπεια τον ‘’αναγκαστικό γάμο’’ και απαγόρευση διάλυσής του και την καταβολή ενός αρκετά μεγάλου ποσού, (το Δευτερονόμιο μιλάει για 50 αργυρούς σίκλους). Ο γάμος μεταξύ συγγενών (‘’ενδογαμία’’) ήταν συνηθισμένος, για παράδειγμα γάμοι μεταξύ εξαδέλφων-κατάλοιπο του νομαδικού βίου. Ίσχυε όμως και η εξωγαμία (γάμος έξω από το συγγενικό κύκλο) και οι ‘’μικτοί γάμοι’’ με αλλοδαπές γυναίκες.

 

 

Wedding  Ring - Δαχτυλίδι Γάμου

Object type: wedding-ring Culture/period: Jewish Date: 16thC
Materials: gold Dimensions: Diameter: 1.26 inches Weight: 180 grains
Description: Marriage-ring gold broad hoop with cable borders round sides six small bosses of looped wire,

surmounted by pellets and encircled at the bases by cable wire between two is heart-shaped engraved
plaque. Museum number: AF.1420

© Trustees of the British Museum

http://www.britishmuseum.org/

Η ζήτηση σε γάμο 13.2
Η ζήτηση σε γάμο γινόταν από τον ενδιαφερόμενο ή συγγενείς του οποίου απευθύνονταν στους γονείς της κοπέλας. Αυτοί συζητούσαν και καθόριζαν και τους όρους της συμφωνίας. Εκεί καθοριζόταν και το ύψος των χρημάτων που θα πληρωνόταν από τον γαμπρό.

Oι Αρραβώνες 13.3

Οι αρραβώνες είναι η υπόσχεση γάμου που δίνεται πριν από την τελετή του γάμου: τη Ρεβέκκα την υποσχέθηκαν στον Ισαάκ στη Μεσοποταμία. Τα νομικά κείμενα δείχνουν πως οι αρραβώνες ήταν μια συνήθεια αναγνωρισμένη και με νομική βάση. Έτσι ένας νέος που αρραβωνιάστηκε κι ακόμα δεν παντρεύτηκε δεν πηγαίνει στον πόλεμο.

Wedding Ring - Δαχτυλίδι Γάμου

Object type: wedding-ring Culture/period: Jewish Date: 16thC (?)17thC (?)19thC (?)

Materials: gold, enamel Dimensions: Length: 4.8 centimetres (incl. gable) Width: 3.9 centimetres (max)

Height: 2.1 centimetres (outside hoop) Diameter: 2.3 centimetres (inside hoop) Weight: 32.15 grammes

 Technique: filigree, enameled Production place: Europe,Italy, Europe,Germany

Description: Marriage-ring gold hoop a broad band with

cable borders five bosses of filigree enriched with flowers in pale green and

white enamel between bosses, enamelled ornaments in dark blue and green,

each with pale blue rosette in middle from which rises a loop place of sixth boss occupied by

gable with two small windows and enamelled imbrications in blue, white and green

representing tiles gable works on hinge and discloses plain gold plate beneath.

Museum number: WB.195 

© Trustees of the British Museum

http://www.britishmuseum.org/
 

Γαμήλια Δωρεά (Μωχάρ) 13.4

‘’Μωχάρ’’ ήταν το ποσό που έδινε ο μνηστήρας στον πατέρα της νύφης . Δεν ήταν προκαθορισμένο αλλά αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τον πατέρα της νύφης. Το συνηθισμένο ποσό του Μωχάρ ήταν μικρότερο και ίσως ίσο με το ποσό που κατέβαλε ο Φαραώ Αμένοφις Γ’ για τις γυναίκες της Γκέζερ που πήρε στο χαρέμι του. Το ποσό του Μωχάρ δινόταν και σε εργασία ή σε είδος ή ανδραγάθημα : έτσι ο Ιακώβ δούλεψε 14 χρόνια για να πάρει συζύγους τις δύο αδελφές, Λεία και Ραχήλ, ο Δαβίδ έδωσε εκατό ακροβυστίας αλλοφύλων για να πάρει την κόρη του Σαούλ Μελχόχ, ενώ ο Οθονιέλ πρέπει για να παντρευτεί την Άσχα, κόρη του Χάλεβ πρέπει προηγουμένως να καταλάβει μια πόλη, την Δαβίρ.
 

Χαρακτήρας Γαμήλιου Δώρου Μωχάρ 13.5

Η υποχρέωση καταβολής στην οικογένεια της νύφης ποσού προσδίδει στον γάμο μορφή αγοραστικού συμβολαίου, με τα οποία ο σύζυγος αποκτά δικαιώματα στη σύζυγο. Τα δικαιώματα του συζύγου στη σύζυγό του δεν ήταν εμπράγματα επειδή αυτή αντίθετα με ό,τι ίσχυε για τη δούλη, δεν εθεωρείτο πράγμα. Το Μωχάρ δεν το καρπωνόταν ο γονέας. Το Μωχάρ ήταν αμοιβή για το άθικτο της κόρης ,τρόπος εξασφαλίσεως της κόρης σε περίπτωση χηρείας (κοινωνική ασφάλεια) και ίσως τεκμήριο της αξιότητας του γαμπρού, δηλαδή τεκμήριο αξιότητας του γαμπρού, δηλαδή κοινωνικό αντιστάθμισμα. Είναι το αντίδωρο για τη συγκατάθεση της οικογένειας της νύφης και της ίδιας της νύφη. Το Μωχάρ δεν ήταν σαν τα υπόλοιπα δώρα που κατέβαλε ο γαμπρός κατά το γάμο του.
 

 

     

Wedding Ring - Βέρα Γάμου

Object type: wedding-ring Date: 17thC (?) 19thC (?)

Materials: gold Technique: pierced, engraved, applied, twisted (wire)

Production place: Europe,Italy, Europe,Germany

Dimensions: Height: 2.8 centimetres (max), Width: 1.6 centimetres (hoop)

Width: 2.8 centimetres (band max),Weight: 24.36 grammes

Description: Marriage-ring gold hoop a broad band with borders of looped
and twisted wire sides covered with pierced plate with the Creation of Eve,
the Fall and the Expulsion from Eden engraved inscription on interior. Museum number: WB.196

© Trustees of the British Museum

http://www.britishmuseum.org/
 

Προσφορά Δώρων και Προίκας 13.6

Τα δώρα είναι συνήθως κοσμήματα, πολυτελή ζώνη, ενδύματα για τη νύφη, δώρα για τα άλλα μέλη της οικογένειας, τα οποία σε περίπτωση διαλύσεως του αρραβώνα έπρεπε να επιστραφούν στο διπλάσιο.

 

Κωλύματα Γάμου 13.7

Έχοντας γενική ισχύ τα κωλύματα ήταν: α) η στενή συγγένεια β) το αλλόθρησκο γ) η κοινωνική κατάσταση (χήρα, διαζευγμένη, ιερόδουλος) Ο γάμος εντός της οικογένειας απαγορεύεται επειδή πιστεύεται ό,τι η αγχιστεία δημιουργεί δεσμούς αίματος. Οι προερχόμενοι από ιερατικό γένος δεν μπορούσαν να παντρευτούν μια ιερόδουλη ή μια διαζευγμένη. Ο Αρχιερέας έπρεπε να παντρευτεί μια ισραηλίτιδα παρθένα. Ειδικό κώλυμα γάμου ήταν η ύπαρξη προηγούμενου γάμου με το ίδιο πρόσωπο: δεν μπορούσε ισραηλίτης να πάρει πάλι ως σύζυγό του τη γυναίκα, που είχε χωρίσει, αν αυτή είχε μείνει χήρα από επόμενό της γάμο.



 Jewish Betrothal Ring - Εβραικό Δαχτυλίδι Αρραβώνος
Date: 17th or 19th century - Culture: Eastern European or Italian
Medium: Gold, enamel - Dimensions: 7/8 x 1-3/4 in. (2.2 x 4.4 cm)
Classification: Metalwork-Gold and Platinu - Credit Line: Gift of J. Pierpont Morgan, 1917
Accession Number: 17.190.996 - Not on view
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/
 

Ο Γαμήλιος Εορτασμός 13.8

Ο γάμος δεν είναι θρησκευτική πράξη ή τελετή αλλά υπόθεση καθαρά πολιτική ή ‘’αστικού δικαίου’’ Η μόνη γραπτή συμφωνία γάμου που έχουμε ήταν στον Τωβία. Αν και κάτι δεδομένο στη Μεσοποταμία, τα μόνα συμβόλαια γάμου που μας έχουν σωθεί είναι από την Εβραϊκή αποικία της Ελεφαντίνης τον 5ο αι. π.Χ. Η έλλειψη μνείας συμβολαίου στην Παλαιά Διαθήκη είναι μάλλον τυχαία. Ο γάμος συνιστούσε αφορμή εορτασμού με σπουδαιότερο σημείο την είσοδο της νύφης στην οικία του γαμπρού. Ο γαμπρός ντυμένος με λαμπρά ενδύματα περιστοιχισμένος από τους φίλους του και από μουσικούς υποδεχόταν την μέλλουσα σύζυγό του, η οποία ήταν ντυμένη πολυτελώς και με καλυμμένο το πρόσωπό της και αυτή περιστοιχισμένη από τις φίλες της. Κατά τη διάρκεια της τελετής το ζευγάρι στέκεται κάτω από ένα κεντημένο πέπλο που στηρίζεται σε τέσσερις στύλους και συμβολίζει το μελλοντικό τους σπίτι . Η τελετή ολοκληρώνεται με το σπάσιμο ενός ποτηριού κάτω από τα πόδια του γαμπρού. Αυτή η πράξη υποδηλώνει πως και οι στιγμές της μεγάλης ευφορίας πρέπει να εξισορροπούνται από στιγμές σημαντικής περίσκεψης. Γαμήλια τραγούδια αγάπης εξυμνούσαν τα προσόντα των δύο συζύγων. Μετά ακολουθούσε παράθεση γεύματος στους γονείς της κόρης. Η γιορτή διαρκούσε επτά ημέρες και μπορούσε να διαρκέσει και για δυο εβδομάδες.

Η Πρώτη Νύχτα του Γάμου 13.9

Ο γάμος γινόταν πραγματικότητα ήδη από την πρώτη νύχτα. Από τη νύχτα αυτή φύλαγαν το σεντόνι το λερωμένο με το αίμα που αποδείκνυε την παρθενία της νύφης ,πράγμα που αναιρούσε κάθε συκοφαντία κατά της συζύγου.
 

Ζωροαστρισμός 14

Το Τελετουργικό του Γάμου 14.1

Όλοι οι οπαδοί του Ζωροαστρισμού και οι ιερείς της θρησκείας αυτής ενθαρρύνονται να παντρεύονται. Ο γάμος ευλογείται από δύο ιερείς οι οποίοι ζητούν από τον Αχούρα Μάσντα να χαρίσει στο ζευγάρι γιους και εγγονούς και προτρέπουν το ζευγάρι να κρατήσει τις πρακτικές του Ζωροαστρισμού μέσω της ευσέβειας και να ζητά την αιώνια πνευματική ευτυχία. Στο τέλος ανταλλάσσονται οι βέρες.

 

Locket Pendant - Κρεμαστό Μενταγιόν

Object Name: Case Date: probably 17th century Geography: North India

Medium: Gold, inlaid with rubies and emeralds Classification: Jewelry

Dimensions: H. 2 3/4 in. (6.9 cm) W. 2 in. (5 cm) D. 1/2 in. (1.2 cm) weight: 113.7gr

Credit Line: The Al-Thani Collection On view in Gallery 464

The Metropolitan Museum of Art

http://www.metmuseum.org/

Σικχ 15

Ο Σικχισμός απορρίπτει την αγαμία. Όλοι οι γκουρού των Σικχ ήταν παντρεμένοι. Οι γραφές αναφέρουν ό,τι ο γάμος είναι ένας πνευματικός δεσμός και υποστηρίζουν την ιδέα του ενός πνεύματος σε δυο σώματα. Ο γάμος θεωρείται ως σχέση προκαθορισμένη από τον Θεό και όχι κοινωνικό συμβόλαιο. Δεν μπορεί να λυθεί-γι’ αυτό και δεν υπάρχει όρος για το διαζύγιο στη γλώσσα των Σικχ.

Pair of Bangles (kada)
Ζευγάρι από Βραχιόλια
Object Name: Bangles Date: ca. 1775–1825 Geography: North India, Jaipur
Medium: Gold, set with rubies, diamonds, and pearls enamel on interior lac core
Classification: Jewelry Dimensions: Diam. 2 7/8 in. (7.2 cm)
Credit Line: The Al-Thani Collection On view in Gallery 464
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/

Τελετουργικό του Σικχικού Γάμου 15.1

Το ζευγάρι με του συγγενείς έρχονται στο ναό πριν από την ανατολή του ηλίου. Επαγγελματίες ψάλτες ψέλνουν ύμνους ειδικούς για την πρωινή προσευχή. Ο υπεύθυνος της λατρευτικής σύναξης μπροστά στο ‘’Adi Granth Shib’’ υπενθυμίζει τα συζυγικά καθήκοντα στους μελλονύμφους και έπειτα ψάλλονται ύμνοι από το ‘’Granth’’-το ιερό βιβλίο του Σικχισμού- ειδικοί για την περίσταση. Στο τέλος το ζευγάρι κρατώντας από τις δύο άκρες ένα σάλι μαζί με φίλους και συγγενείς κάνουν τέσσερις κύκλους γύρω από την ιερή γραφή, το ‘’Adi Granth’’ και αυτό τους καθιστά συζύγους. Αυτή η τελετή ομοιάζει με την ανάλογη γαμήλια του Ινδουισμού, εκτός από τη χρήση του Adi Granth.

Bracelet - Βραχιόλι
Period: Mughal period (1526–1858) Date: 18th–19th century
Culture: India Medium: Jade (nephrite) with gold, enamel, and stone inlays
Dimensions: Diam. 3 1/8 in. (7.9 cm) Classification: Jade
Credit Line: Gift of Heber R. Bishop, 1902 Accession Number: 02.18.771
On view in Gallery 222
The Metropolitan Museum of Art.
http://www.metmuseum.org/
 

Αζτέκοι 16
Ο γάμος είναι υπόθεση των οικογενειών κι όχι προσωπική υπόθεση, πιθανώς οι νέοι έκαναν σχετική πρόταση στους γονείς τους. Οι γονείς βασικά ήταν αυτοί οι οποίοι ζητούσαν την άδεια από τους δασκάλους με τους οποίους τα αγόρια τους είχαν περάσει τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους. Αφού ολοκληρωνόταν το γεύμα με μια πομπή έφερναν οι γέροι του πατρικού σογιού ένα τσεκούρι στους δασκάλους ζητώντας να κόψουν-συμβολικά-τους δεσμούς τους με το παιδί τους. Τότε οι δάσκαλοι έπαιρνα το τσεκούρι κι αποχωρούσαν σε παράταξη από το σπίτι του νέου. Οι γονείς επέλεγαν τη μέλλουσα σύζυγο, αφού είχαν συμβουλευτεί τους μάντεις τους οι οποίοι είχαν διαβάσει τα σημάδια της γέννησης των δύο μελλονύμφων. Παίζουν ένα διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ των δύο οικογενειών και αφού υποβάλλουν σχετική πρόταση στους γονείς της νύφης, εκείνοι συσκέπτονται αποδέχονται τη σχετική πρόταση. Η ημέρα του γάμου καθοριζόταν μετά από σχετική συμβουλή των μάντεων για να θέσουν το γάμο υπό ευοίωνο σημείο, όπως το καλάμι, ο πίθηκος, το θαλάσσιο τέρας, ο αετός, το σπίτι. Ακολουθούσαν οι ετοιμασίες των φαγητών, του κακάο, των λουλουδιών, των πιπών για τη γιορτή του γάμου.
 

Pectoral Ornament - Επιστήθιο Κόσμημα
Period: 1200-1519 Date: 12th–15th century
Culture: Mexico, Guerrero, Ichcatiopan, Mixtec or Aztec style
Medium: gold, jadeite Dimensions: 8.00 x 7.20 cm (3 1/8 x 2 13/16 inches).

Credit Line: Gift of James C. Gruener in memory of his wife, Florence Crowell Gruener 1983.190  

 Description: This extraordinary pendant consists of a conch shell section carved in jade, enclosed in a delicate gold frame with tiny dangling bells. This symbol was worn by the deity Quetzalcoatl (Feathered Serpent) a culture hero credited in one myth with creating human life by sprinkling his blood on ground bones. The pectoral may have been worn by a priest, or by a ceremonial impersonator of Quetzalcoatl.

The Cleveland Museum of Art

http://www.clevelandart.org/

 

Ο Γάμος των Νεκρών 17
Σε πολλές ιστορικές περιόδους και πολιτισμούς απαντάται το φαινόμενο ένας νεκρός να συνοδεύεται από έναν νεκρό του άλλου φύλου, κυρίως αν ο πρώτος είναι άνδρας ο δεύτερος να είναι γυναίκα: ο ανύπαντρος νεκρός θεωρείται μια ιδιαίτερη ‘’επικίνδυνη’’ για τον κόσμο των ζωντανών, ομάδα νεκρών. Προκειμένου να εξευμενισθεί και να γίνει πιο ευτυχής εκεί που θα είναι συντροφεύεται στην ταφή του με κάτι άψυχο εν είδη νυμφίου ή νύμφης: (μπανανιά για του άντρες ή σπαθί για τις γυναίκες στους Σεγκίτι-κάστας των Τελούγκου) ή με μια ανύπαντρη πεθαμένη (Κίνα) ή σκοτώνανε τη κοπέλα για να ακολουθήσει τον νεκρό στον τάφο (μια φυλή του Τρανσβάαλ) Αν πάλι ένας άντρας και μια γυναίκα συζούν αλλά πεθάνει ο ένας από τους δυο χωρίς να έχουν προλάβει να παντρευτούν τότε πραγματοποιείται ένας εικονικός γάμος μεταξύ τους: μια κοπέλα ντυμένη νύφη ακολουθεί το νεό στην τελευταία κατοικία του κρατώντας δυο στεφάνια που το ένα το ρίχνει πάνω στο λείψανο και το άλλο το κρατάει η ίδια. (κάστα Μαντράς Ινδιών, μεσαιωνική Γερμανία)

 

1944

Gold restricted

Jewellery design, fabrication and sales are disrupted severely by the Second World War.
Gold sales to the jewellery industry are strictly limited, and even wedding rings are highly taxed.

© 2015 World Gold Council

http://www.gold.org/jewellery/heritage

 

Γάμος Κατά την Κοινωνική Ανθρωπολογία και Εθνολογία 18

Θεωρίες για την Προέλευση του Γάμου 18.1

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για το πώς προέκυψε ο γάμος: με πιο σημαντική αυτή που υποστηρίζει πως ο γάμος εφευρέθηκε για την προστασία των γυναικών.

Η απαρχή του γάμου δεν βρίσκεται στα άτομα αλλά στο δεσμό μεταξύ ομάδων οι οποίες ανταλλάσσουν μεταξύ τους γυναίκες: οι ομάδες μπορούν να είναι οικογένειες ή κοινής καταγωγής . Ο γάμος δεν είναι (κατ’ αρχήν) και δεν μπορεί να είναι προσωπική υπόθεση. Ο τρόπος που εκτυλίσσεται ένας γάμος δείχνει πως πρόκειται για μια σύμβαση μεταξύ δύο ομάδων. Η οικογένεια που δίνει την κόρη της υφίσταται μια απώλεια : η αναχώρηση της κόρης-νύφης συνιστά μια ρωγμή στην αλληλεγγύη της οικογενειακής ομάδας, μια βίαιη διαδικασία. Οι τελετές του γάμου συμβολίζουν την εχθρότητα ανάμεσα στις δυο οικογένειες (μερικές φορές αναπαριστούν απαγωγή ή κλοπή της γυναίκας). Η υπέρβαση της κρίσης είναι σταδιακή και επίπονη: δείπνα, επισκέψεις οικογενειών)

 

TSIONIS since 1971
Βέρες Κλασικές, Βέρες Γάμου
Δώρα για Αρραβώνα

Κοσμήματα Γάμου
 

Λαογραφία 19

Ο γάμος εντάσσεται από τους λαογράφους στον ευρύτερο εθιμικό κύκλο και τον ‘’κύκλο της ζωής’’ που συμπεριλαμβάνει τη ‘’γέννηση’’ και το ‘’θάνατο’’. Η θρησκευτική ζωή ως σύστημα αξιών και πρακτικών συμπεριφορών επιδρά στη διαμόρφωση συγκεκριμένων συμπεριφορών κατά τις κρίσιμες περιστάσεις της ζωής του ανθρώπου όπως είναι και ο γάμος. Έτσι παράλληλα με τα μυστήρια της χριστιανικής Εκκλησίας υφίστανται και μια σειρά από πρακτικές με μαγικό ή λαϊκό χαρακτήρα που αποσκοπούν στην θεία εύνοια ή την αποτροπή από ποικίλους κινδύνους ή της ευνοϊκής επίδρασης του μέλλοντος.

 Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

https://el.wikipedia.org/

Χειροποίητες Βέρες Γάμου...Tsionis since 1971

Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, οι βέρες γάμου είναι σύμβολο αιώνιας αγάπης κι αφοσίωσης μεταξύ ενός ζευγαριού και ενώ στον αρραβώνα οι βέρες φοριούνται στο αριστερό χέρι, στο γάμο οι βέρες περνιούνται από τον κουμπάρο στο δεξί χέρι του ζευγαριού. Σήμερα οι βέρες είναι ως επί των πλείστων κατασκευασμένες από χρυσό 9, 14 ή 18 καρατίων σε πολυποίκιλα σχέδια. Η γαμήλια ένωση δύο ανθρώπων τελείται και σφραγίζεται με τη ανταλλαγή βερών ευλογημένων από τον ιερέα...Tsionis since 1971

Fa Cadoro

Γνωρίστε το ζευγάρι βερών The Love της καινούργιας γαμήλιας collection
του οίκου κοσμημάτων Fa Cadoro στο Κοσμηματοπωλείο TSIONIS since 1971
και μοιραστείτε την ίδια καρδιά!...
Βέρες γάμου από τον καταξιωμένο ελληνικό οίκο κοσμημάτων Fa Cadoro.
Μοναδικές χρυσές χειροποίητες γαμήλιες βέρες Fa Cadoro που ξεχωρίζουν για την άριστη ποιότητά τους και σας δίνουν απεριόριστες επιλογές για να διαμορφώσετε τη δική σας βέρα σε ότι χρώμα χρυσού επιλέξετε και σε καράτια 14 ή 18 και με όσες πέτρες Brilliant επιθυμείτε!
Μπορούμε επίσης να Κατασκευάσουμε για Εσάς το Κόσμημα η τις Βέρες που
Εσείς θα Σχεδιάσετε.
Σας Ευχαριστούμε. Η Ώρα η Καλή !!! 

       TSIONIS since 1971

Βέρες Γάμου

Κοσμήματα Γάμου

Δαχτυλίδια Αρραβώνα
 

Οι Βέρες Σας !!! Σας Ευχαριστούμε. Η Ώρα η Καλή !!!

    TSIONIS since 1971

Ειδικές Κατασκευές, Βέρες Γάμου, Χειροποίητα Κοσμήματα

Επισκευές Ρολογιών, Μπαταρίες, Στεγανοποιήσεις Ρολογιών 

Νυφικά Κοσμήματα, Επισκευές Κοσμημάτων

  

Αγαπητοί Φίλες και Φίλοι

Με σωστή φροντίδα και συντήρηση, τα κοσμήματά σας θα σας ανταμείψουν,

με απόλαυση και πολυτέλεια για μια ζωή.
 

Το εργαστήριο χρυσοχοίας TSIONIS since 1971 Κοσμήματα, Ρολόγια είναι στελεχωμένο με επαγγελματικά εκπαιδευμένους, εξειδικευμένους κοσμηματοποιούς, αλλά και ωρολογοποιούς οι οποίοι παρέχουν μια πλήρη ποικιλία υπηρεσιών εξαιρετικής επισκευής και κατασκευής κοσμημάτων, (βέρες γάμου, νυφικά κοσμήματα) και επισκευής ωρολογίων,  φινιρίσματος και ανανέωσης.

Επισκεφθείτε το Εργαστήριο Χρυσοχοίας TSIONIS since 1971 για να συμβουλευθείτε έναν από τους Εξειδικευμένους Κοσμηματοποιούς και ωρολογοποιούς μας όσον αφορά άλλες διαθέσιμες υπηρεσίες που πιθανόν

Χρειάζεται το κόσμημα σας, το ρολόι σας ή ακόμα και τα αξεσουάρ σας.

Για την διευκόλυνσή σας, οι πιο δημοφιλείς μας Υπηρεσίες Επισκευής κοσμημάτων,

και ρολογιών παρατίθενται παρακάτω.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΜΗΜΑ ΣΑΣ

Καθαρισμός και Γυάλισμα, Βέρες Γάμου, Αλλαγή μεγέθους δαχτυλιδιών, Τοποθέτηση λίθων, Επισκευή περιδεραίων, Επιδιόρθωση βραχιολιών, Δέσιμο Μαργαριταριών και Χαντρών, Επισκευή Ασημικών, Παραγγελίες για Ειδικές Κατασκευές, Κολλήσεις, Χάραξη ονομάτων, παραδοσιακά αλλά και με Laser, Χρύσωμα, Επιπλατίνωση,

Τελικός και ποιοτικός έλεγχος

στο κόσμημα σας...Tsionis since 1971
  

 

ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΣΑΣ

Αποσυναρμολόγηση ολόκληρου του μηχανισμού και πρόπλυση, Έλεγχος των εξαρτημάτων για τυχόν φθορές, Αντικατάσταση εξαρτημάτων ρολογιού, Καθαρισμός μηχανισμού ρολογιού, Συναρμολόγηση μηχανισμού ρολογιού, Λίπανση και ρύθμιση λειτουργιών ρολογιού, Έλεγχος κάσας και μπρασελέ για φθορές, Καθαρισμός κάσας και μπρασελέ, Λουστράρισμα κάσας και μπρασελέ, Αντικατάσταση φλαντζών ρολογιού, Συναρμολόγηση κάσας, Επισκευή Quartz ρολογιών, Έλεγχος και αλλαγή μπαταρίας στα ρολόγια μπαταρίας, και σε καταδυτικά ρολόγια, Έλεγχος στεγανοποίησης ρολογιού, Λουράκια Ρολογιού, Μπρασελέ Ρολογιού, Κρύσταλλο Ρολογιού,
Τελικός και ποιοτικός έλεγχος 
στο ρολόι σας...Tsionis since 1971

TSIONIS since 1971

Κοσμήματα, Ρολόγια, Δώρα

Λεωφόρος  Βουλιαγμένης  184  Δάφνη - Υμηττός  Τ.Κ 17235
Τηλ / fax: 2109711558
e-mail: tsionis1@hotmail.com

www.tsionissince1971.blogspot.gr

 



Κοσμήματα, ρολόγια, δώρα, χρυσός, ασήμι, χειροποίητα κοσμήματα, χρυσά κοσμήματα, ασημένια κοσμήματα, μονόπετρα, δαχτυλίδια, σετ κοσμημάτων, κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια, σταυροί,μενταγιόν, κωνσταντινάτα, αλυσίδες λαιμού, μαργαριτάρια, γάμος, δαχτυλίδια αρραβώνων, βέρες γάμου, δώρα επετείου, δώρα γάμου, κόσμημα χειροποίητο, πολύτιμοι λίθοι, διαμάντι, ρουμπίνι,σμαράγδι, βάπτιση, σταυρός, δώρα βάπτισης, φυλαχτά, ματάκια, ασημένιες εικόνες, δώρα για παιδιά, παιδικά κοσμήματα, δώρο κουμπάρου, είδη δώρων, αξεσουάρ, επώνυμα ρολόγια, ανδρικά ρολόγια, γυναικεία ρολόγια, παιδικά ρολόγια, καταδυτικά ρολόγια, ρολόγια τσέπης, ανδρικό κόσμημα, δαχτυλίδι, μανικετόκουμπα, μπρελόκ, κομπολόϊ, κεχριμπάρι, ημιπολύτιμοι λίθοι, είδη γραφείου, στυλό, πένες, είδη καπνιστού, αναπτήρες, ταμπακιέρες, καπνοσακούλες, ξυπνητήρια, ελβετικοί σουγιάδες, επιβίωσης, γούρια